Tineke zong altijd: Mr. Bieber, Please
Maar nu kwam ze er laatst achter dat dat helemaal niet klopt… Oeps. Sorry Justin Bieber.
Oyoyoyoyoy. Ja, nee, da’s geen tekst van een nieuw K3-nummer, maar een constatering. Ik dacht namelijk dat mijn Engels nogal goed was. Maar dat blijkt dus heel erg tegen te vallen, als ik zie wat ik soms zing.
Ik vermoedde het wel als een tekst weer eens volkomen onlogisch was voor me, maar ik zong dan altijd dapper door. Zo zong ik bij Waterloo van Abba, met een big smile op mijn toet:
‘I was defeating you on the wall.’ (In plaats van: ‘I was defeated, you won the war.’) Vond ik zelf ook wel raar hoor. Want wie versla je nou op een muur? De Chinese kon het niet zijn, toch? Niet bij Waterloo, in elk geval! Maar ik zong dan toch maar verder alsof ik het volkomen logisch vond.
En soms werd ik ook gewoon beïnvloed door het nieuws, denk ik. Bij ‘History Repeats’ zong ik na de prachtige violen niet gewoon díe twee woorden, History Repeats, néé… ik zong: ‘Mr. Bieber please’. Vast gedreven door het wonderlijke gedrag van Justin Bieber die daar toentertijd steeds mee in het nieuws kwam.
Maar ook toen we nog niet de hele dag beïnvloed werden door het nieuws ging het bij mij al fout.
Zo zong ik bij Sadé ook al iets wat niet helemaal klopte. En toen was ik nog jong, en soepel van geest, dus had ik beter moeten weten. ‘Your Love is King… Drown you in my heart’, blèrde ik dan.
Terwijl ik natuurlijk heel goed had kunnen weten dat een koning doorgaans gekroond wordt. En niet verdronken.
Dom, hè? En nu ik het weet, hoor ik het echt wel hoor.
En over koningen gesproken: wat dacht je van kerstliedjes die je al je hele leven verkeerd zingt?
Wat dacht je van Stille Nacht? ‘Heil en vree, wordt gebracht. Aan een wereld verloren in schuld.
Gods belofte wordt heerlijk vervuld.’ Zo moeilijk is dat toch niet?
Maar ik zong: ‘Heil en vee wordt gebracht…’ En: ‘Gods belofte wordt heerlijk gevuld.’
Alsof kerst alleen maar over eten gaat. Nou, ja… bij mij wel, denk ik.
‘Nu ons slaat de reddende stond’, zongen ze dan ook nog. Weet jij wat ze daarmee bedoelen??? Dus ik jodelde dan dapper: ‘U ontslaat de rennende hond.’ Terwijl ik toen echt nog geen werk had hoor. Ik zat nog op de lagere school. Dus ik had echt nog geen rondrennende collega’s, waarvan ik vond dat ze ontslagen zouden moeten worden.
O! En ken je Jingle Bell Rock? Ja, tuurlijk ken je die! ‘Dancing and prancing, in Jingle Bell Square. In the frosty airrrrr.’ Oftewel: dansend en steigerend in een vierkant, in de ijzige buitenlucht. Hoe leuk en romantisch kan het zijn? Maar nee, ik bedacht dan weer hoe idioot je haar gaat zitten in zo’n situatie. Dus ik zong altijd: ‘Dancing and prancing in Jingle Clairs hair. In the frosty airrrrr.’
Ja, zeg nou zelf! Gaat jouw haar niet overeind staan als het vriest dan?
En tot slot had je ook nog Mariah Carrey. Die vind ik altijd zo schreeuwen. Dus bij ‘Santa Claus is Coming to Town’ zing ik al jaren: ‘You better not shout’ (in plaats van pout) (wat pruilen schijnt te betekenen).
Nou ja… en als ik dan toch op de biechtstoel zit…
Bij ‘Walking in a Winter Wonderland’ ga ik ook nog steeds de mist in. Ja, dat zit er gewoon zo ingebakken, denk ik.
Bij: ‘To face unafraid, the plans that we’ve made’ mompel ik nog immer: ‘To face on a freight (een (vracht)lading dus), the plans that we’ve made.’ Zeker iets te veel hooi op mijn vork toen ik dat voor het eerst hoorde.
En daarom ga ik het deze kerst maar eens kalm aan doen. Rustig zitten, rustig eten, en rustig (en héél goed) luisteren naar de liedjes die ik hoor. En ook naar de vrienden die op bezoek komen. Gezellig!
Fijne kerst allemaal. X
Door: Tineke
Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.
