Tineke ziet het zo

 

Vandaag wil ik het hebben over batterijen. Batterijen zijn slecht voor het milieu en dienen daarom zo weinig mogelijk gebruikt te worden.

 

Ze bevatten o.a. cadmium, kwik en lood – de zogenaamde zware metalen – en die schaden de gezondheid van mens en dier, zowel tijdens gebruik als tijdens het produceren en opruimen ervan.

 

Alleen het delven van die grondstoffen is al levensgevaarlijk! Laat staan als je ze daarna in een staafje stopt en ermee gaat lopen leuren. Afschaffen dus! Tenminste, dat is dan het eerste wat ik zou denken. Alternatieven voor zoeken en gaandeweg de wereld uithelpen.

 

Maar wat gebeurt er dan? Dan slaat de mens aan het uitvinden!

 

En wat doet de mens dan? Die gaat dan alles op batterijen maken!?! Ik noem hier bijvoorbeeld zo’n ding waarmee je je als vrouw schijnt te kunnen “opladen”. Dat was wel heel letterlijk bedoeld dus! Maar ook het draadje van het scheerapparaat knipten we af, en nu kunnen we dus een meter verder bij het stopcontact vandaan gaan staan.

 

Why??

 

Hmmm… nu ik dit schrijf, bedenk ik dat zo’n Tarzan met een stroomdraadje eraan misschien ook niet zo’n goed idee is. Maar dan ben je er evengoed nog niet hoor. Oh nee! Want ook de telefoon, thermostaat, autosleutel, tandenborstel, weegschaal, klok, enzovoort… álles gaat tegenwoordig op batterijen.

 

Mijn dashboard gaat gillen als het batterijtje van de sleutel van mijn bolide leeg is, en ik krijg mijn auto nooit meer aan de praat als ik dat negeer. Waarom eigenlijk? Ik moet tóch al naar die auto als ik ergens heen wil. Dan kan ik toch net zo goed de sleutel in de deur en het contactslot steken? Of ben ik nu hopeloos ouderwets?

 

Kijk, mijn telefoon, die snap ik nog wel! Ik kan moeilijk met een verlengsnoer “mobiel” gaan lopen wezen. Dat zou nogal rommelig worden op straat. Al zou ik er natuurlijk wél voor kunnen kiezen om iets minder bereikbaar te zijn. 

 

Hoewel??… Een redactie vol bureaus, en daarop dan een telefoon aan een draadje is ook niet meer denkbaar. Nou ja… daar moeten we nog even iets op bedenken dan!

 

Maar de thermostaat die gewoon aan de muur hangt? Of de weegschaal, waar ik heus niet mee naar buiten wil? Waarom moeten die op batterijen werken?? Ik heb geen enkele neiging om mijn weegschaal mee te nemen als ik op visite of op vakantie ga. Laat staan dat er een batterij in moet om die ellende voor me vast te leggen en ook nog te onthouden. 

 

En jij? Poets jij je tanden onderweg naar de supermarkt? Of in de bus? Nee toch? Meestal sta je dan gewoon in de buurt van een stopcontact, want ook míjn tandarts heeft me op het hart gedrukt dat ik het écht niet meer zelf kan, dat poetsen, en dat ik dus beter zo’n elektrisch ding kan gebruiken. Ik vermoed dus stiekem dat ook híj wordt gesponsord door een fabriek van elektrische apparaten. En daar komt dan altijd weer ook een oplaadbare batterij aan te pas.

 

Maar stel nou dat we écht niet zonder batterijen kunnen… Waarom maken we die dingen dan niet zo dat ze een hele tijd werken? Want is het jou weleens opgevallen hoe vaak je tegenwoordig de batterij van de klok ineens moet verwisselen? Hoe kan dat nou??

 

Ik durf te beweren dat de tijd echt niet sneller gaat dan vroeger, maar een stekkertje, of een sleuteltje waarmee je de klok gewoon opwindt, dat mag niet meer. Het móet dus wel aan de belabberde kwaliteit van de batterijen liggen dat ik elke maand met mijn (alwéér) lege exemplaren naar de verzamelbak in de supermarkt moet.

 

En ik voel me dan héél slecht. En ik heb er eigenlijk ook geen tijd voor, want het lijkt wel of de tijd op batterijen steeds sneller gaat.

 

Dus of het nou allemaal beter wordt naarmate de tijd verstrijkt? Ik weet het niet hoor.

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke