Zijn die reclamemakers nou helemaal gek geworden?
Tineke: Dat je onzeker kunt worden van al die reclames voor anti-aging crèmes met stralende, iets te jonge vrouwenhuidjes – met twee rimpels voor de geloofwaardigheid – weten we. Maar dat de dreumesjes nou ook al iets aangepraat wordt, gaat me te ver.
Wat ik vanmorgen nou zag! Slaan we nu niet een klein beetje door? Ik bedoel… ik begrijp dat je je producten op een zo gunstig mogelijke manier wilt presenteren aan je potentiële kopers. Ik begrijp dus heel goed dat je geen honderdjarige op een potje verjongingscrème zet, want het moet natuurlijk wel een beetje duidelijk zijn wat het resultaat zou kúnnen zijn. En daarom snap ik ook wel dat je een puber mét taille op een potje met afslankpillen zet en dan hoopt dat vrouwen in de overgang dat potje gaan kopen. Maar van vrouwen in de overgang mag je verwachten dat ze zelf ook een beetje logisch kunnen denken. Of, nou ja… misschien is dat ook weer een slecht voorbeeld… In elk geval zouden zij moeten weten wat klopt en wat niet klopt in de echte- en de reclamewereld. Als zij dus per se een potje willen kopen waarmee ze bijvoorbeeld een ‘out-of-bed-look’ kunnen creëren, dan mag dat. Ikzelf denk dat je zoiets ook kunt creëren met naar bed gaan, opstaan en daarna effe niks doen, maar goed… soms wil je je nog één keer puber voelen. En als je dan denkt dat dat in dat tubetje of zakje zit, dan ga je ervoor. Ik ken dat gevoel wel.
Maar bij pubers moet je al voorzichtiger zijn met reclame, vind ik. Pubers vinden het namelijk fijn om van anderen (behalve ouders) te horen wie ze moeten zijn. En ook hoe ze zo kunnen worden! En eigenlijk zou je daar geen misbruik van moeten maken, want op middelbare leeftijd moeten ze dan weer allemaal op zoek naar zichzelf. En dat kost dan weer kluiten met geld.
Straks denken zij dat ze er ook allemaal zo uit moeten zien op die leeftijd
Maar ach, het houdt de economie wel draaiende! En daarom kúnnen we ook (bijna) allemaal die shampoo kopen waarmee we kunnen laten zien wie we zijn. En kunnen we ‘statements’ maken met ons interieur, of onze fiets of auto. En van het geld dat dat opbrengt kunnen we nieuwe producten ontwikkelen die – als ze dan toch tegenvallen – weer bestreden kunnen worden met pilletjes, zelfhulpboeken, of desnoods met een referendum.
We zijn hier eigenlijk best lekker bezig met zijn allen.
Alleen wat ik vanmorgen zag, vond ik te ver gaan! Als die doelgroep nou ook al aan het twijfelen wordt gebracht dan zijn we reddeloos verloren, denk ik. Straks denken zij ook dat ze er allemaal zo uit moeten zien op die leeftijd! Dat gaat toch veel te ver?
Want weet je wat ik zag? Ik zag een pak luiers met een dreumes erop. En dat hummeltje had een stralende glimlach met: jawel… (gefotoshopte, hoop ik) gebleekte tandjes. Grens bereikt! Toch?
Bij veel van wat ze dagelijks tegenkomt filosofeert én associeert Tineke (schrijfster/moeder/fotograaf/toneelregisseur/echtgenote) erop los.
Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs
