Tineke heeft een opmerkelijk bericht
De afgelopen jaren is er veel veranderd. En dat is niet voor iedereen even duidelijk
Opa Sjaak en opa Nico lezen heel graag samen de krant op een tablet. Vroeger deden ze dat ook al samen, maar dan in het zonnetje. Toen zaten ze ’s morgens gezellig met de krant op een bankje in de tuin van het bejaardenhuis.
Maar toen moesten er ineens huizen komen. En die huizen staan nu dus in “hun” tuin, en het bankje is weg.
Maar ach… nu de ozonlaag beschadigd bleek, mochten ze van de directrice toch al niet meer buiten zitten. ‘Gewoon, om zonschade te voorkomen’, legt zij steeds weer uit.
Tsss… ze mochten eens doodgaan.
En weet je? Lezen op zo’n schermpje kon toch al niet buiten. Je ziet namelijk niks als het licht erop valt.
Hoe doen al die kinderen op straat dat toch?, mopperen Sjaak en Nico vaak. Zelfs op de fiets turen die kinderen nog op schermpjes!
Ik denk dat de ogen van tegenwoordig gewoon beter zijn, bedacht Sjaak. Maar Nico wist weer te vertellen dat het turen op zo’n scherm juist heel slecht voor je ogen zou zijn. Verwarrend hoor.
En ach… Sjaak begrijpt sowieso al niets van zo’n tablet. In zijn tijd waren tabletten nog pilletjes, moppert hij altijd. En nu moet je er ineens de krant op kunnen lezen. Raar toch?
En zo zijn er wel meer dingen veranderd.
Van de week nog! Toen vroeg zijn kleindochter aan haar man: ‘En? Storm al gaan liggen?’ Dacht Sjaak dus dat ze het over de wind hadden. Want die ging weer tekeer buiten! En nou gebeurde dat vroeger natuurlijk ook wel, alleen is daar tegenwoordig dan altijd zo’n alarmcode voor. En die had hij dan zeker gemist nu.
Het bleek echter deze keer niet over de wind te gaan, maar over zijn achterkleinkind! Die hebben ze Storm genoemd. En dat vindt Sjaak dus heel raar. Wie noemt zijn baby nou Storm? Al was het – inderdaad – een heel druk ventje geworden. Misschien wel daardoor!
En nu lazen Sjaak en Nico op de tablet dus ook nog dat er mensen waren die inmiddels spijt van namen hadden.Alleen stond Storm daar dan weer niet tussen. (https://franska.nl/spijt-van-een-naam/)
En óók lazen ze dat de stormen (die er nog aan gaan komen) voortaan mensennamen gaan krijgen. (https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/4839781/gerda-piet-en-jan-razen-straks-over-ons-land-heen)
Haha. Nico had vroeger al een buurvrouw die Windy heette, maar nu komt er dus waarschijnlijk weer een wind die dan Nelly gaat heten. Pffff.
Gewoon… om ze uit elkaar te houden, had de directrice uitgelegd toen Sjaak en Nico hun verbazing hierover uitspraken.
Alsof ze met zijn tweeën tegelijk kwamen die stormen! riepen ze toen nog wijs. Maar ja, je weet het natuurlijk nooit in deze rare tijden. Er gebeurden wel meer gekke dingen in de wereld tegenwoordig.
Maar goed… ze zouden er wel weer aan wennen, zuchtten de heren toen. Heet je achterkleinkind dus Storm, en de storm ineens Jan. Goed onthouden dus!
Maar heel veel duidelijker werd het er allemaal niet van, vonden ze nog. Dat wel.
‘Orkaan Jan raast vanavond over ons land’, probeerde Nico de weerman van tv na te doen.
‘Wie? Jan Raas??’ reageerde Sjaak.
‘Wat heeft die wielrenner er nou weer mee te maken?’
Door: Tineke
Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.
