Tineke heeft allemaal likkende mannen in de tuin…
Wat kan de wereld soms verwarrend zijn, hè? Zo kan het bijvoorbeeld zomaar gebeuren dat je naar buiten kijkt en denkt: hè, wat gebeurt dáár nou? Wat doen al die mannen bij mij voor de deur?
Of erger nog: waarom liggen ze allemaal bij mij op de oprit? Zijn dat dan fans? En : hè? Echt? Kussen ze nou de tegels? Nee toch?
Maar als je dan verder kijkt, dan zie je dat dat toch echt zo is. Ze lijken de grond te kussen waar jij op loopt.
Nou, dat zijn wel echte fans, denk je dan. Ze lijken de tegels zelfs wel te likken in plaats van te kussen! En eigenlijk vind je dat dus een beetje te ver gaan.
Maar ja, wat moet je ermee? Naar buiten gaan en zeggen dat ze moeten ophouden? Ik weet niet of dat dan nog helpt. Als mensen zó ver gaan dat ze je oprit willen schoon likken, dan kun je maar beter binnen blijven, denk ik. Want wat kan er dan wel niet gebeuren als ze je in levenden lijve zien? Dan gaan ze echt wel verder dan een handje willen geven of het verzoek om een selfie met je te mogen maken, verwacht ik. Dus dan is het maar beter om binnen te blijven en de krant te gaan lezen, denk ik.
Wachten tot ze klaar zijn en weer weg gaan. Rare wereld hoor.
Maar de krant lezen, dat kan gelukkig wel. Dat kan zelfs gewoon voor het raam, want ze kijken toch niet naar binnen. Ze staan niet met hun neus tegen je voorraam geplakt, maar zijn uiterst geconcentreerd bezig met die grond waar jij op loopt.
En toch… Begrijpen doe je het nog steeds niet. En je vindt het stiekem ook wel een beetje eng.
Want wat nou als er eentje moet plassen? Gaat ‘ie dan aanbellen en naar binnen willen? En wat doe je dan? Misschien is het dan dus toch maar beter om de krant te gaan zitten lezen in de keuken waar niemand je kan zien. Zucht. En dan maar hopen dat je geen visite krijg, want wat moeten die mensen wel niet van je denken?
Je zet dus maar een bakje koffie, slaat de krant open en…
Op pagina twee staat het antwoord op al je vragen. En het is zowel een grote opluchting als een kleine teleurstelling.
Het zijn namelijk helemaal geen fans die op je tuinpad liggen. Het zijn gewoon een paar kerels die graag nog de viriele vent willen uithangen en jouw hulp daarbij nodig hebben.
Of, nou ja, niet van jou persoonlijk, maar van de stoeptegels die rondom jouw huis liggen.
Jij hebt namelijk last van schimmel op je stoepje en zij denken daar iets aan te hebben. Écht, het staat in de krant! De schimmel in stoeptegels vormt een soort korstmos waarover het verhaal gaat dat het zou helpen tegen erectieproblemen. Het zou een soort Viagra zijn.
Maar het is dus helemaal niet waar. En het is zelfs gevaarlijk.
Ik adviseer nu dus alle vrouwen met verkleurde stoeptegels om alvast dit artikel op het voorraam te plakken. Ook op drie hoog, gewoon voor de zekerheid.
En dan maar hopen dat mannen het lezen voordat ze op hun knieën gaan.
Wat een toestanden, zeg. Dat ziet er toch niet uit, al die kruipende mannen voor je deur!
Door: Tineke
Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.
