Tineke had een weekje vrij, en de wereld ziet er meteen heel anders uit

 

Zo gaan mannen nu opeens met een rokje aan naar hun werk…

 

Vandaag ga ik, na een warme week vakantie in eigen tuin, weer beginnen met stukjes tikken. En ik begin maar met iets voor Franska over het nieuws.

 

Maar ja… ga ik het dan nog een keer hebben over het warme weer? Of over die eikenprocessierups? Daar is al zo veel over geschreven. Dat is net zoiets als melden dat Frank Masmeijer waarschijnlijk een banaan in zijn oor had toen hij “dingen” hoorde. Of denken dat Wesley Sneijder wat Yolanthe betreft nu toch echt het dak op kan, zolang het maar niet het dak van háár auto is.

 

Nee, ik heb het altijd liever over iets wat nét even anders is.

 

Maar gelukkig was daar Pim! Pim mocht namelijk geen korte broek aan op zijn werk, en Pim vond dat raar. En dat is het natuurlijk ook! De dames mochten wel een rokje aan, maar de heren dienden gewoon in lange broek te verschijnen. En dat slaat natuurlijk nergens op.

 

Dat is net zo achterlijk als het kledingadvies van het ministerie van Sociale Zaken waarin men de roklengte, in combinatie met de conditie van de benen, dacht te kunnen definiëren.

 

Dus deed Pim het volgende: hij trok een rok aan naar zijn werk!

 

Hilarisch, toch? En het stond hem ook nog, vond ik.

 

Bovendien heeft het gewerkt, want zijn baas zag daarna in dat het niet fair was om onderscheid te maken in het “soort” blote benen. Dus mogen mannen daar nu gewoon in korte broek naar kantoor, en de vrouwen (denk ik) met ongeschoren benen. Dat laatste verzin ik er zelf bij, maar daar komen ze vast nog wel op uit en dan ben ik op voorhand alvast actueel met mijn stukje.

 

Je weet namelijk nu al dat er weer iemand gaat komen die iets anders weer heel erg oneerlijk gaat vinden. Iemand die bijvoorbeeld vindt dat hij recht heeft op het meenemen van zijn hond, omdat zijn collega een hulphond mag meebrengen. In deze hitte moet je geen onderscheid maken tussen de functie van de hond en de toegang tot een plek met airco.

 

Hoe ééns je het ook met iets of iemand bent, het roept altijd weer het volgende dilemma op.

 

 

En dat ze bij de douane op Schiphol dan ook vinden dat hun katten en cavia’s mee moeten mogen, daar vinden we wel weer een oplossing voor. Je moet alleen even opletten bij de drugscontrole. Even leren inschatten of zo’n beestje nou reageert op cocaïne, of gewoon op een tussendoortje dat in de tas zit. Maar dat lijkt me een kleine moeite voor een groot plezier.

 

Nee, dat laatste is natuurlijk gekkigheid, maar je zou wel het onderscheid kunnen maken in de werkkleding van die dieren. Dat je als “buitenstaander” aan iemand kunt zien of zijn huisdier in functie is of niet.

 

Je hebt namelijk voor elk huisdier tegenwoordig heel leuke accessoires en kleding.

 

Zelfs voor je kip heb je tegenwoordig de leukste uitlaattuigjes. Kijk hier maar!

 

Tssss… Echt!… Ik ben maar een weekje vrij geweest, en de wereld ziet er alweer zó anders uit.

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke