Nou, hè, hè, even in de tuin zitten en uitrusten, dacht ik. Want ik heb het me toch een partij druk de laatste tijd. Ik ren van hot naar her als mantelzorger, heb een kind dat haar tweede master heeft afgerond en nu een woning zoekt (stressssssss ….!!), een kat met een hartprobleem, een auto met kuren, een fiets met een lekke band, een heleboel mensen die stukken van me willen en ik probeer ondertussen ook nog een leuke vrouw te blijven voor mijn echtgenoot. Niks te klagen dus, maar wel druk.
Tel daarbij op dat ik midden in een verbouwing uitviel als klusser, en dat de aannemer die het voor me af gaat maken dat pas over een paar maanden kan doen, en dan heb je meteen een beetje beeld van de toestand van mijn huishouden. Mijn keuken is (gelukkig) wel al geplaatst – dus ik hoef niet meer te koken op een klein elektrisch plaatje in de bijkeuken – maar er moet nog wel even duizend vierkante meter kozijn worden geschuurd en een muurtje of honderd worden gewit. Ik chargeer, maar zo voelt het. Er moeten nog ramen worden vervangen en er moet ook nog even worden gekeken naar wat mijn dochter straks nodig heeft in haar (eventuele) (eigen) huisje. Ik heb haar namelijk gezegd nog niks te kopen, omdat ik nog een zolder vol met bruikbare spullen heb. Maar ik moet die zolder nog wel even uitzoeken, zeg maar. En er is geen doorkomen meer aan hier in huis. Nog heel even en je struikelt zelfs over het stof, zo erg is het!
En toch dacht ik gisteren heel stoer: bekijk het allemaal maar even! Ik ben wel toe aan heel even niets. Niets moeten, niets voelen, niets willen en niets horen. En dat ga ik nú doen in de tuin.
Tuin betekent rust voor mij. Ook al moet ik dan eigenlijk gras maaien, struiken terugsnoeien, wilgen knotten, voegen krabben, en de schuur schilderen; het lukt me daar toch om er gewoon te gaan zitten en te genieten van de stilte. Er is voor mij dan niets fijner dan alleen wat vogelgeluiden horen, en die zo nu en dan alleen te laten onderbreken door het omslaan van een bladzijde of het kraken van wat chips.
Soms is stilte voor mij ook echt noodzakelijk om niet helemaal door te draaien, en ik bereidde me dus heel goed voor op deze serieuze zaak! Ik veegde de rotzooi van de stoel voordat ik de kussens erin legde, ontdeed het wiebelende tafeltje van vogelpoep, pakte een zorgvuldig gekozen boek en koos een lekker extra kussen voor als ik (per ongeluk) (toch) in slaap zou vallen.
Ik vlijde mezelf dus neer met een bakje chips, een lekker dipje, een goed glas wijn, plus een dekentje, en riep: eindelijk even relaxen Tinus!
En toen begon de buurman dus met het maaien van zijn tuin. Zucht…
