Franska.nl

Tineke gaat haar kinderen ontzettend missen als ze uit huis zijn

Ze ziet het namelijk steeds vaker in haar omgeving gebeuren: kinderen die nooit meer langskomen bij hun ouders. Alleen als er zorgen zijn komen ze opeens…

 

Kinderen; soms is het leuk om ze te hebben, en soms helemaal niet.

 

Het brengt een hoop lol met zich mee, maar ook een hoop zorgen. En ik zou niet weten wat ik zonder ze zou moeten, maar ik geef geen zier om opgelegde vader- en moederdagbezoekjes, noch om paas-, pinkster-, en kersttradities. Bij mij schuift alles altijd gewoon aan tafel wanneer het zo uitkomt. Of ik nou genoeg in huis heb of niet, weg moet of niet, werk of niet, tuinier of niet, dat doet er niet toe. Ze zitten er gewoon ineens.

 

Toch zou ik het vreselijk vinden als ze nog maar weinig langs zouden komen. Iets wat ik in mijn omgeving steeds vaker zie gebeuren.

 

Ik zie bij sommige kennissen de kinderen alleen nog maar verschijnen als er zorgen zijn. Als de ouders vreemd gedrag gaan vertonen, of gevallen zijn. Of wanneer het erop lijkt dat die ouders te veel geld aan zichzelf gaan uitgeven. Maar ook wanneer er geld geleend kan worden, of klushanden nodig zijn in een nieuw huis of het zojuist uitgebreide gezin. Dan zie ik bij sommige kennissen nog weleens een kind langskomen met een bloemetje of iets dergelijks. Of om de verhuisboedel nog even op te slaan, de auto te lenen, of die mooie stoel nog even op te halen die de kinderen liever in de erker van hun eigen huis zien staan. Het eigen huis dat vaak alleen nog kan worden aangeschaft met de hulp van de ouders, maar als alles dan is afgerond dan zien ze de kinderen nog maar weinig.

 

En dat is best jammer. Want met kinderen kun je lachen.

 

Tenminste… met de mijne wel, vinden ze zelf. En ik zal je daar een paar voorbeelden van geven.

 
Man bestelt online een andere auto, want zijn leasecontract verloopt.

 

Man: Ik neem de kale uitvoering, hoor. Ik hoef niet zo’n dure.

 

Kind: Zo is het! Maar ook een beetje saai, want mam heeft ook al een kale uitvoering.

 

Man: Huh? Hoezo? Mam heeft toch een heel andere auto?

 

Kind: Ja, auto wel. Maar zij heeft dan weer voor de kale uitvoering van haar echtgenoot gekozen.

 
Of deze:

 

Kind: Mam, kom snel! Piet Paulusma heeft het over de overgang op tv.

 

Ik: Piet? Hoezo? De overgang van de zomer naar de herfst bedoel je?

 

Kind: Nee, hij heeft het over middelbare bewolking. Dat zijn toch die buien van jou?
 

En toen moest deze nog komen:

 

Kind: Moeders, er komt zo dadelijk een docu over jouw jeugd op tv!

 

Ik: O, leuk! Waar gaat het over?

 

Kind: Over het einde van het West-Romeinse Rijk, en het begin van de middeleeuwen.
 

Nou, dat dus! Zo gaat het bij ons thuis dus nog steeds. Ook als ze onverwacht mee-eten, schromen ze niet om dit soort opmerkingen te maken.

Snap je dus dat ik ze ga missen als ze binnenkort allemaal de deur uit zijn? Als ook de laatste vertrekt, en alle (schoon)kinderen en vrienden van de (schoon)kinderen dan een eigen dak boven het hoofd hebben?

 

Tssss… ik snap het zelf eigenlijk niet.