Soestdijk?
Komend van de verjaardag van haar oma vierde Tineke op weg naar haar eigen paleisje jarenlang ‘Koninginnenacht’.
Omdat mijn oma op 29 april jarig was, zat het begrip ‘Koninginnenacht’ er bij ons al vroeg in. Ja, Koninginnenacht, want een koning hadden we toen nog niet! En ondanks het feit dat de fenomenen ‘nachtelijke feesten’ en ‘koningshuis’ toen nog niet aan elkaar gekoppeld waren, hadden wij zelf wel alvast een feestje wanneer we dan ’s nachts van oma terugliepen naar onze eigen paleisjes. We zongen dan zachtjes ‘Lang zal ze leven’ en wuifden wat naar mensen die voor ramen stonden, of die al kraampjes aan het opbouwen waren voor de volgende dag. Ook lieten we iedereen weten dat we trots waren op onze jarige oma, en dan hoopten we dat zij dachten dat we het over de koningin hadden. Maar dat zegt misschien meer over ons (en onze innamecapaciteiten) dan over de mate van goedgelovigheid van andere Amsterdammers. Je kunt wel in polonaise door de Jordaan gaan lopen hossen – en wat wuiven, koekhappen, bokkie springen en lachen naar iedereen – maar dat maakt je natuurlijk nog niet meteen koninklijk. Weet ik nu …
Maar in de tijd van Juliana was het allemaal wat minder stijf dan het later bij Beatrix werd. Koningin Juliana had zomaar door gekund voor ieders oma, en van haar wisten we ook allemaal dat ze eigenlijk liever knuffelde en feestte, dan dat ze op dat kille bordes het defilé stond af te nemen. En omdat zij op Koninginnedag dus nooit ‘thuis’ was – ja echt, Amsterdammers denken dat de hele wereld om Amsterdam draait, dus wij dachten dat ze in het paleis op de Dam woonde en dat dat stulpje bij het buurtschap Soestdijk gewoon een buitenhuisje was – gingen wij in Amsterdam alvast maar beginnen met ‘vieren’.
Maar nu woon ik al jaren niet meer in Amsterdam. En bovendien heeft het ook geen enkele zin meer om te doen alsof we familie zijn. Familie van de koning, daar zou ik nog mee wegkomen, maar die bloedmooie koningin daar lijk ik voor geen meter op. En dat ze mijn oma zou zijn, daar trapt natuurlijk ook niemand meer in. Maar ach… aangezien mijn (echte) oma er allang niet meer is – en Koningsdag inmiddels op 27 april wordt gevierd – is er van dat soort vrolijke nachten nu ook geen sprake meer. Ik lig nu ’s nachts gewoon op bed en zit overdag met een kopje thee voor de televisie. Want ja… naar buiten gaan, dat kan niet meer. De stoep voor ons huis wordt namelijk al een dag of drie van tevoren afgezet met stoepkrijt en linten, en het is niet de bedoeling dat ik die plekken dan nog betreed. Dus ik wuif dan maar wat naar die kinderen, vanachter mijn raam. Staat ook heel koninklijk. Toch?
Bij veel van wat ze dagelijks tegenkomt filosofeert én associeert Tineke (schrijfster/moeder/fotograaf/toneelregisseur/echtgenote) erop los.
Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs
