Franska.nl

Een vrouw genaamd Mariam

 

Tineke geloofde het haast niet. Deze vrouw kreeg 44 kinderen. Hoe is het mogelijk…

 

Drie vierlingen kreeg ze! 

 

En vier drielingen. 

 

O, en ook nog zes tweelingen buiten de acht keer dat ze van maar één kind beviel.

 

Eenentwintig keer is ze dus bevallen, en dat resulteerde in 44 nakomelingen.

 

Het idee alleen al!

 

En nee, ik heb het hier niet over mijn konijntje dat wel tien tot dertig jongen per jaar zou kunnen werpen als we niet hadden ingegrepen. En ook niet over een krokodil die onder precies de goede omstandigheden in staat kan zijn om wel vijftig eieren per jaar te leggen (waarvan het gros het dan niet overleeft als het uitkomt).

 

Nee, ik heb het hier over een mens: een vrouw genaamd Mariam. Een vrouw die ook nog eens in staat is gebleken om al die kinderen, op één na, in leven te houden.

 

Pffff… Hoe dan?

 

Mariam was twaalf toen ze in Oeganda trouwde met een man van veertig. Een jaar later beviel ze van een tweeling, maar de dokter liet haar toen al weten dat de pil geen optie was. Dat zou voor problemen kunnen gaan zorgen, omdat ze ongebruikelijk grote eierstokken had.

 

Alsof een kind van dertien zo’n verhaal begrijpt! En alsof het krijgen van heel veel kinderen niet voor problemen kan zorgen! En dus ging het leven en baren gewoon door, en beviel ze drie jaar geleden voor het laatst van een tweeling waarvan er één toen is gestorven.

 

Er was echter geen tijd voor rouw, want haar man liet haar daarna meteen in de steek. De man was toen – als ik het even snel uitreken – zo rond de 69, dus ja… die was wel weer toe aan iets vruchtbaars natuurlijk.

 

Maar goddank was er na die trieste bevalling wel eindelijk een gynaecoloog met hersens, die haar genetische aanleg voor hyper-ovulatie serieus nam. Hij stelde voor om haar baarmoeder te verwijderen en sindsdien is ze eindelijk van het probleem af dat ze steeds meerdere eitjes per cyclus produceert maar geen pil mag slikken. Daardoor blijft het nu bij de vier kleine huisjes waarover het 45-koppige gezin is verdeeld, en hoeft ze niet meer constant na te denken over wéér een extra bedje, mondje, wasje, enzovoort. Ze heeft nu eindelijk weer wat tijd voor haar werk.

 

Haar werk????

 

Jawel! Want al die 44 kids moeten natuurlijk ook gewoon eten. Ze is naast kinderverzorgster dus ook nog kapster. En ook hier denk ik weer: hóe in godsnaam? Alleen met het knippen van haar eigen kroost verdwijnt al gemiddeld elke week een halve werkweek. En dan brouwt ze naast haar huishouden ook nog haar eigen drank, en die verkoopt ze dan.

 

Ja, of ze drinkt het stiekem. Want dat zou ik doen als ik 44 kinderen had. En ik schaam me ineens als ik denk aan de zorgen die ik dacht te hebben met maar twee exemplaren. Die twee van mij waren bepaald niet bereid om elkaar te helpen, laat staan míj. En dat ervaarde ik destijds best als druk, naast mijn parttime baan, terwijl ik was omgeven door hulpstukken als een vaatwasser, een wasmachine en een droger. Ik gok er zomaar op dat Mariam die niet heeft.

 

Maar zij heeft wel weer zoon Ivan! En die legt uit dat Mariam verder geen andere familieleden heeft, en dat haar kinderen haar helpen (met wassen en koken) wáár ze maar kunnen. ‘Maar ja… de lasten van de hele familie draagt ze verder natuurlijk alleen op haar schouders’, legt hij daarnaast nog uit.

 

Maar hij voelt met haar mee, zegt hij heel lief. En dat deden mijn kinderen, volgens mij, nooit.

 

O, ik word al moe als ik aan het leven van Mariam denk. Ik heb grote bewondering voor deze vrouw.

 

En ik schaam me dat ik hier alweer de hele week loop te mopperen dat ik het zo druk heb.