Franska.nl

lachen is gezond

 

Mag je ook wat positieve zaken benoemen in deze barre tijden?

 

Ja, niet dat ik het hele gedoe wil bagatelliseren, natuurlijk. O nee, wij zitten er zelf ook middenin. Mijn dochter is namelijk met corona in quarantaine geplaatst in ons tuinhuis, en ik kan je vertellen dat dat als moeder bijna niet te doen is. 

 

We communiceren al een week door het raam, en alleen haar vriend mag bij haar. En afgelopen vrijdag is ze ook nog door een marsmannetje (lees: vrouwtje) onderzocht, maar toch… wij concentreren ons evengoed graag op de positieve zaken. 

 

Zo vermoedde onze huisarts dat ze er ook nog een bacteriële infectie bij had opgelopen toen ze vrijdag belde. Jawel! Vrijdag om vijf minuten voor vijf stikte mijn kind er plotseling weer bijna in. En dat is doodeng in deze tijden. Zeker zo vlak voor het weekend. Dus zei de huisarts: ‘Kom toch nog maar even.’ Net de hele praktijk gedesinfecteerd, en daar ging ze weer: pak aan, schoenen aan, muts op, mondkapje voor, bril op, plus het fijne vooruitzicht dat de praktijk weer opnieuw gedesinfecteerd moest gaan worden. Chapeau voor onze huisarts dus! Want ze heeft het al zo druk. 

 

En nog een positief punt: ondanks dat er vrijdag besloten is om nog even niet op antibiotica over te gaan (omdat je dan helemaal niet meer weet wat de klachten veroorzaakt, en wat wát beïnvloedt) knapt mijn dochter sinds gisteren weer een beetje op. De koorts zakt en ze krijgt weer wat lucht. Pfff… 

 

Letterlijk ‘pfff’ want ook: leve de puffer! 

 

Ik vind dat ondanks alle ellende in de wereld toch allemaal heel goed nieuws, en concentreer me nu daar maar even op. 

 

Natuurlijk zijn er nog nare dingen. Er gaan nog steeds mensen dood, en er raken steeds meer mensen besmet. Mondkapjes worden door (heel) slechte mensen tegen woekerprijzen aangeboden, een vrouw kwam achter het vreemdgaan van haar man, en de kijkcijferoorlog gaat ook gewoon door. 

 

Alsof dat nu belangrijk is, hè!? De kijkcijfers! Maar op dat soort onzinberichten wil ik me nu liever niet concentreren. Ik lees nu veel liever alleen de wat positievere krantenberichten. 

 

Over de Cliniclowns, bijvoorbeeld. Die zijn echt niet tegen te houden, en zij vermaken zieke kinderen nu dus maar virtueel. Dat is een nóg lastigere klus dan het aan het bed al is, maar ze blijven het toch doen. Applaus voor deze toppers dus! 

 

Virtualiteit en kinderen gaat sowieso leuk samen, want ik hoorde van de week ook van een onderwijzeres die een leerling uit groep drie virtueel zijn vingertje zag opsteken. En toen ze vroeg wat er was, vroeg de leerling of hij even naar toilet mocht. 

 

Hahaha, heerlijk toch?? Van zulke berichten smelt mijn hart, en dat is precies wat we nu nodig hebben. 

 

En lachen moet ook! Zo stuurde mijn vriendin me deze week een appje met een plattegrond van een huis. 

 

Huh?, dacht ik toen, ga je je huis te koop zetten? 

 

Maar nee, hoor. Ze was op de kaart aan het kijken waar ze dit weekend eens naartoe zou gaan, appte ze me terug. 

 

Hahaha. Ik kan echt gieren om dat soort dingen. 

 

Maar wie het meest de moed erin hield, was deze week toch mijn zoon. Hij hield hier, zeg maar, het moreel hoog, ondanks zijn zieke zusje.  

 

‘Hoe is het met jou?’ vroeg ik hem in de familieapp. 

 

‘Nou, niet ziek,’ was het antwoord. 

 

‘Maar ze zeiden dat een mondkapje genoeg was. Sta ik in de Albert Heijn, heeft de rest wél gewoon een broek aan.’ 

 

…

 

En ondanks alle ellende en zorgen, helpen dat soort mensen mij toch door zo’n crisis heen. Ik hoop dus dat bij jullie het virus mag wegblijven, maar dat zulke mensen met hun humor wel mogen blijven rondwaren. Lachen is namelijk gezond! Je moet er natuurlijk niemand mee bezeren, maar blijf alsjeblieft ook maar een beetje lachen met elkaar. 

 

Heb elkaar lief, maar houd wel afstand! 

 

Misschien dat we daar aan het eind van de week al een beetje resultaat van kunnen zien. 

 

Liefs,

Tineke