Tien minuten in de hemel
Waar andere vrouwen dolgelukkig worden van shoppen in de sjieke PC Hooftstraat, kun je mij geen groter plezier doen dan me los te laten in het tuincentrum.
Wat baalde ik toen de winkels op 19 december moesten sluiten. Ik had me zo verheugd op een middag kerstshoppen in het tuincentrum. Want ik wilde wat mooie, gezellige takken op tafel en de boom kon nog wel wat nieuwe ballen gebruiken. Maar helaas, de deuren gingen op slot en bleven dicht.
Dus toen ik op 2 januari de kerstboom een zwieper gaf en ik mijn traditionele rondje tuincentrum wilde doen voor een nieuwe kamerplant, kon dat niet en heb ik dus wekenlang naar een kale hoek in de woonkamer moeten kijken.
Ik was dan ook dolgelukkig toen ik afgelopen zaterdag eindelijk tien minuten puur geluk kon boeken in het tuincentrum. Zeshonderd seconden mocht ik er rondrennen ‘en geen minuut langer’, zei de medewerker die me streng toekeek bij de ingang. Voor mij stond een mevrouw te sputteren dat ze heel veel wilde kopen en dat het niet in tien minuten zou lukken. Maar de medewerker was onverbiddelijk.
Het was drie minuten lopen van de ingang naar de uitgang, dus had ik er nog zeven over die ik wel strategisch in moest zetten. Want ik kwam weliswaar voor de grote kamerplanten, maar ik ben ook dol op de koopjeshoek en had nieuwe kluifjes voor de hond nodig.
Ik had natuurlijk een karretje mee met de verkeerde wielen, dat schoot ook niet op. De koopjeshoek liet ik dus maar links liggen. Balen. En weer door. Op naar de kaarsen en de kluifjes. Toen had ik nog vier minuten over.
De keuze was reuze in grote kamerplanten, dus welke zou ik mee naar huis nemen? Normaal gesproken kan ik hier wel een kwartier lopen dralen, maar dat zat er nu niet in. Ging ik voor de paradijsvogelplant of een bananenboom? Tik tak tik tak, de klok tikte door.
Omdat er geen rij bij de kassa was stond ik na precies elf minuten weer buiten. Geen idee wat voor plant ik uiteindelijk gekocht heb. Hij zag er wel gezellig uit. En mocht ie het loodje leggen dan ga ik binnenkort gewoon weer tien minuten los in het tuincentrum. Na al die maanden dat deze winkel dicht was voelde het voor mij alsof ik even in de hemel was.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
