Te goedkoop
Roos wilde het graag geloven en minder de moralist uithangen. Maar het klópt gewoon niet. ‘Tien T-shirtjes verkopen voor minder dan vijf euro kan domweg niet zonder dat er slachtoffers vallen.’
Op het schoolplein zong het opgewonden rond. Eindelijk zou winkelketen Primark haar deuren in Amsterdam openen. Wat zalig. Eindeloos shoppen voor bodemprijsjes, riepen opgewonden moeders (vaak tweeverdieners uit de grachtengordel trouwens) om het hardst. Voorzichtig probeerde ik me er af en toe tussen te wringen. Ze wisten toch wel dat Primark een tamelijk discutabele reputatie had? Dat in de labels alleen ‘Primark Dublin’ stond maar dat al die olijke Mickey Mouse-truitjes en Spongebob-rompertjes stiekem in Bangladesh onder akelige omstandigheden in elkaar werden gezet, misschien zelfs wel door handjes van kinderen die deze kleding zouden moeten dragen in plaats van maken? Om me heen werd wat onhandig geschuifeld. Ja maar… het was zo lekker goedkoop. En zo leuk. En zo hip. Bovendien: Primark heeft beterschap beloofd, ze zouden hun zaakjes vast wel op orde hebben inmiddels.
Ik wilde het graag geloven. Misschien moest ik wat minder de moralist uithangen, sprak ik mezelf streng toe. En trouwens, dat ene sterrenjurkje uit de etalage was wel erg leuk. Dat kopen kon toch geen kwaad. De winkelketen had zijn leven vast gebeterd.
Deze week, een paar maanden na de opening in Amsterdam, luidde de FNV de noodklok. Uit een enquête onder Primark-medewerkers bleek dat het bedrijf niet alleen kleding als wegwerpartikel ziet, maar ook haar personeel. Medewerkers worden met behulp van camera’s bespied, ze worden gekleineerd en geïntimideerd door managers als ze zich ziek melden. ‘Een schokkend beeld,’ aldus de FNV.
En ik kan alleen maar denken: als een bedrijf zo aanmatigend is en zo slecht omgaat met de mensen die haar kleding verkopen, hoe zal het eraan toe gaan in landen waar de fabrieken staan, landen waar niet eens een FNV is?
Precies. Hoeveel nobele praatjes er ook worden ophangen, tien T-shirtjes verkopen voor minder dan vijf euro kan domweg niet zonder dat er slachtoffers vallen. Dat sterrenjurkje heb ik niet gekocht. Te goedkoop heeft een te hoge prijs.
Van tafeldame bij ‘De Wereld Draait Door’ tot deelnemer aan ‘Wie is de mol?’ Van columnist in het Parool tot het toneelstuk ‘Ajax mijn club’. Veelzijdiger dan journalist/schrijfster Roos Schlikker bestaat niet.
Fotografie: Brenda van Leeuwen
