Stress van
de parkeerapp
Tot een paar jaar geleden gooide je gewoon een eurootje in de parkeermeter en kon je drie uur winkelen. Dat is nu wel anders…
Betaald parkeren is de melkkoe van de gemeente. Vroeger kocht ik altijd vooraf een parkeerkaartje, maar maakte ik zelden de betaalde tijd vol. Al die ongebruikte minuten rolden moeiteloos als eurootjes de gemeentekas binnen..
Hoe handig vond ik de uitvinding van de parkeerapp. Voordelig, want je betaalt per minuut, en nooit meer gedoe. Zou je denken, toch? Maar ook hier een hoop getut. Hoe vaak is het me al niet gebeurd dat de app ‘eruit ligt’ en dat ik ‘m met geen mogelijkheid aan de praat krijg.
Na een hoop gevloek en gepiel moet ik dus weer vooraf een kaartje kopen, maar dan is er natuurlijk nergens een parkeermeter te vinden. En dan loopt m’n afspraak uit, heb ik vooraf weer te weinig betaald en daar is ie weer, een bekeuring aan m’n broek.
Of die keer dat ik de auto van mijn man meenam. Auto op slot, app aan. Maar toen ik terugkwam stond er een BOA een bekeuring uit te schrijven. O ja, verkeerde kenteken gebruikt. Pats, dat is dan 64 euro.
Maar van de week was het helemaal raak. Hier in het centrum betaal je je scheel aan parkeergeld, dus let ik er echt op dat ik m’n app ook weer uitzet als ik wegrijd. Normaal gesproken hang ik (heel suf) een touwtje tussen mijn versnellingsbak en mijn stuur. Dat is het teken dat ik dat ding uit moet zetten. Maar ik werd afgeleid en gedachteloos maakte ik het touwtje los en reed naar huis.
Toen ik de volgende middag m’n parkeerapp weer opende schrok ik me een ongeluk. Hij liep nog. Helemaal vergeten om ‘m uit te zetten. Inmiddels was ik 15 uur en 23 minuten verder voor het riante bedrag van 63 euro en tachtig cent.
AAAAAARRRGGGH, handig hoor die parkeerapp. Niet dus. Had ik net zo goed helemaal geen parkeergeld kunnen betalen, want met een boete was ik op hetzelfde bedrag uitgekomen. Voortaan toch maar gaan fietsen dus, want van het geld dat ik voor het parkeren en de bekeuringen moet betalen koop ik liever leuke laarsjes.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
