‘Spoorloos’ gezien? Adembenemend mooie televisie!

 

Terwijl de Nederlandse Ton en Jacqueline hun geadopteerde dochtertje dolblij in de armen sluiten, gaan de Chinese meneer en mevrouw Gong kapot van verdriet.

 

Spoorloos gezien, afgelopen maandag? Adembenemend mooie televisie waarbij de miljoenen slachtoffers van de Chinese eenkindpolitiek in één klap zowel een gezicht alsook erkenning kregen.

 

Dit specifieke drama begint zestien jaar geleden als ene mevrouw Gong erachter komt dat ze voor de tweede keer zwanger is en besluit onder te duiken om een gedwongen abortus te voorkomen: ‘Ik wilde dit kind in ieder geval het leven kunnen schenken’. Nadat haar dochtertje geboren is houdt ze haar voor de buitenwereld verborgen, maar ze wordt al snel betrapt en gedwongen haar meisje af te staan. Baby Nina komt in een kindertehuis en wordt anderhalf jaar later geadopteerd door Jacqueline en Ton uit Scheveningen die te horen krijgen dat Nina te vondeling was gelegd en die jarenlang in die veronderstelling blijven.

Terwijl de Nederlandse ouders en hun twee zonen Nina dolblij in de armen sluiten, gaan haar Chinese ouders kapot van verdriet. Een verdriet zo diep, dat het maar niet wil slijten en daarom besluiten ze op een dag op zoek te gaan naar het adoptieadres van hun dochter, want die ene vraag die hun leven beheerst is hoe krijgen we haar weer terug?. Meer dan tien jaar zal die zoektocht duren en dan, op een dag, krijgen Jacqueline en Ton in Scheveningen een plakboek thuisbezorgd met een foto van baby Nina in de armen van haar Chinese moeder. De gelijkenis tussen moeder en kind is zo treffend dat er geen twijfel mogelijk is. Maar de Nederlandse ouders hebben tijd nodig en de Chinese ouders willen niet aandringen.

 

Dan, als er genoeg tijd overheen gegaan is om iedereen aan het idee te laten wennen dat Nina heel lieve Nederlandse ouders en twee Nederlandse broers heeft en al even lieve Chinese ouders en ook nog een oudere zus en jongere broer, wordt het weerzien in China gepland. 

 

 

Dat gaat met veel, heel veel tranen gepaard en wordt toch ook uitbundig – en helemaal op z’n Chinees – gevierd met een diner waarbij niet minder dan 160 gasten aanschuiven. Na een traumatisch afscheid en vijftien jaar eindelijk je dochter in je armen te mogen sluiten, is per slot van rekening niet niks. Nina’s moeder wil zo graag het haar van haar dochter kammen omdat ze dat nooit heeft kunnen doen. En iedereen wil áán Nina zitten. Alsof het alleen echt waar is als ze elkaar ook echt voelen.

 

Inmiddels is Nina’s Chinese familie ook in Nederland geweest en voor dat bezoek deden Nina’s Nederlandse ouders net zo hartverwarmend hun best als Nina’s Chinese ouders een half jaar eerder. Nina boft maar met zoveel liefde van al die ouders en broers en zus. Nina’s Chinese ouders boffen maar met het gouden hart van Jacqueline en Tom uit Scheveningen. Maar miljoenen andere Chinezen hebben dat geluk niet. Voor miljoenen andere Chinese slachtoffers van de eenkindpolitiek gaat de zoektocht naar hun onder dwang afgestane baby’s eeuwig door en blijft het missen eeuwig knagen.

 

Adembenemend mooie televisie was het afgelopen maandag, een maandag met een gouden randje.

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans