Franska.nl

…ik heb niet gekeken dit jaar. Had zomaar ineens zulke pijnlijke knieën, dat ik dacht: ik sla een jaartje over. Net nu het wel lekker helder was en ik kweeniehoeveel wensen had kunnen doen natuurlijk. Moest meteen aan m’n vader denken die, toen hij in 1986 ernstig ziek was en ik vertelde dat die avond komeet Halley te zien zou zijn die maar eens in de vierenzeventig jaar langskwam, zei: ‘Ik kijk de volgende keer wel.’ Dat is dus in 2061. Humor bleef hij gelukkig altijd houden. Hoe hij het voor elkaar kreeg in die toestand weet ik niet, maar mooi was het gewoon. Ik kijk dus volgend jaar naar die vallende sterren. En dan doe ik wel weer wat wensen.

Deze keer kwamen m’n dromen zomaar uit. Misschien als een soort verjaardagscadeaus. Ik stond vorige week op een ochtend onder de douche en ontdekte ineens dat ik op één been stond en dat m’n knieën zomaar plotseling helemaal geen pijn meer deden. Heel eerlijk gezegd zag ik al ‘een nieuwe knie’ voor me, met alle operatie-ellende en revalidatie die daarbij hoort. Geboft dus. Vooralsnog ja. Ik weet het. Waar las ik dat nou? ‘Heb ik net m’n hoofd een beetje op orde, begint m’n lijf uit elkaar te vallen.’

Een dag later had ik namelijk zomaar een rare donkere vlek en bliksemschichten in m’n linkeroog. Met spoed door de huisarts naar de oog-poli gestuurd, want dat kan gevaarlijk zijn. Gelukkig was er niks ernstigs aan de hand. Ook mooi. Schijnt normaal te zijn dat je tussen je vijftigste en je zestigste ‘glasvochtloslating’ hebt, heeft iedereen. Alleen merkt lang niet iedereen dat. Ik dus wel. Knap irritant nu, maar toen het verder niet gevaarlijk bleek te zijn was ik allang blij. Gewoon opletten dat er niks anders gebeurt en een paar weken of maanden leven met vlek en flitsen. 

En dan al die felicitaties voor m’n verjaardag. Begint tegenwoordig dik twee weken van tevoren al, door mensen die me ‘alvast’ bij voorbaat gaan feliciteren. Op de dag zelf gaat het pas echt los. Heerlijk, dan ben je echt ouderwets vrolijk jarig. Net als toen je nog kind was. Iedereen maakt er gewoon een feestje van voor je. Zo leuk. En iedereen die ik nog niet bedankt heb, bij deze. Lief!! 

En last but not least: ik ben al heel lang verslaafd aan een superleuke winkel. Kan ik uren in ronddolen. Enig probleem is dat ik er altijd voor naar New York moet. Dat is natuurlijk wel even een dingetje… Hoewel ik dat niet echt heel erg vind natuurlijk. Maar wat gebeurt er? Ik kreeg een uitnodiging voor de opening van mijn meest favoriete winkel op aarde. Twee dagen voor m’n verjaardag ging ie open in de Leidsestraat in Amsterdam: Anthropologie! Cadeautje gewoon. Oké, nog steeds niet naast de deur, maar toch alvast een stuk makkelijker dan eerst dat hele end vliegen. Ik heb nog geen officiële foto’s voor je, want die komen er nog aan, maar ik kan wel laten zien hoe het er in andere Anthropologie-winkels uitziet, dan snap je misschien waarom ik eraan verslingerd ben. 

Ze hadden me geen mooier verjaarscadeau kunnen geven dan dit.

Wil je ook? Leidesestraat 32-36 is the place to be. Grote kans dat je mij er rond ziet snuffelen.