Snap je ook niks meer van de mondkapjes?
In het eerste coronajaar rende ik op vakantie van schrik heel hard een winkel uit, omdat ik het mondkapje in al mijn onschuld vergeten was.
Ik stamelde wat excuses en probeerde uit te leggen dat dit bij ons niet hoefde. De vrouw keek me aan alsof ik net poedelnaakt de winkel weer in was komen lopen. Níks begreep ze ervan.
Als je maar lang genoeg iets tegen iemand zegt, dan beklijft dat. Je gaat het geloven, zelfs wij koppige sujetten in Nederland. Zo ook met de mondkapjes. Heel de wereld droeg al zo’n ding, toen wij nog zonder gêne ongemondkapt een winkel in stapten. Het werkte toch niet, drukten de Jaap van Dissels ons op het hart, dus waarom zou je? Tot zélfs het kabinet al die blote gezichten in binnenruimtes niet meer kon verantwoorden en daar gingen we. Ik zeg niet gedwee, want in de supermarkt wemelde het van de weigeraars. Ik kan het niet helpen, maar ik had heel erg het idee dat dit vooral de knorrige, witte man van mid-zestig was. Het paradoxale was natuurlijk dat je het ding niet droeg voor jezelf, maar voor de ander. Al durf ik nog steeds een wedje te leggen dat mensen zichzelf toch een stukje veiliger voelden.
Ergens in de zomer mocht het mondkapje af. Ik weet nog dat ik de eerste keer zonder een supermarkt in liep: het voelde verrukkelijk. In mijn hoofd vergelijk ik het met het moment dat vrouwen besloten geen korsetten meer te dragen. Je kon aaaademen. Daarnaast zag je ook meteen dat die ene gast met wie je flirtte tóch niet zo je type was en verdween de maksné van de kin. Met het stijgen van de besmettingen steeg ook de kans op het mondkapje weer vliegensvlug en voilà: daar was-ie weer. Als een duveltje uit een doosje.
In december kwam er een bericht binnen dat de Grieken in supermarkten en het OV dúbbele mondkapjes moesten dragen. Even leek het een bericht van onze geliefde Speld, maar nee. In Griekenland werd het type twee mondkapje verplicht, net als in veel andere landen, maar een dubbel mondkapje werd gedoogd. Ook die memo kregen wij hier wat later, waardoor we nu bijna twee jaar later eindelijk aan de type II en type IIR moeten. Het verschil is dat dit mondkapje de ander nóg beter (?) beschermt en in het laatste geval jezelf ook.
Inmiddels is de gebruiksaanwijzing van hoe, waar en met hoeveel lagen en beugels je het ding moet dragen eindeloos. Maar één ding is duidelijk: die gore, ongewassen, zelf in elkaar gekluste mondkapjes mogen straks niet meer. Wat toch een opluchting moet zijn. Tot het zover is laaf ik me nog even aan de voordelen van het ding en dan krijgen we vanzelf vast weer een mondkaploze zomer. De enige reden dat type II waarschijnlijk nog niet à la minute ingevoerd wordt is een mogelijk tekort aan kapjes. Ach, misschien heeft Sywert van Lienden ergens nog wel een voorraadje staan.
Door: Adeline Mans
