Franska.nl

M’n man gisteren: ‘Oh, alweer 23 november. Het grote Sint-gedoe begint weer’. Sint-gedoe? Ik zat geloof ik te kijken of ik het in Keulen hoorde donderen. Alsof wij daar ook maar ooit íets aan doen. Behalve gevulde speculaas, banketstaven, kruidnootjes, chocoladeletters, marsepein, et cetera eten dan… Want daar moet je natuurlijk zo snel mogelijk van profiteren. Straks is het weer voorbij. En trouwens, de leukste traditie van Sinterklaas blijf ik het grote marsepeinenvarken vinden. (Weer iets met eten, oeps!)

De rest van het land is er hartstikke druk mee en wij hebben nog niet eens naar de intocht gekeken. Laat staan dat er een schoen of een gedicht of surprise aan te pas komt hier in huis. Mijn hele Sint-ervaring berust op herinneringen van héél erg vroeger. Toen nog nooit iemand had bedacht dat Piet ook wel eens een andere kleur zou kunnen hebben dan zwart. M’n vader pakte toen dus gewoon een stuk zwart carbonpapier, deed dat om z’n hand en vanaf de gang smeet ‘ie met een ritselend geluid en met veel kracht een hand kruidnoten om je oren. En dat terwijl wij braaf naast de piano stonden mee te zingen terwijl m’n moeder liedjes speelde.

En ook stond er af en toe na het zingen ineens voor een ieder een suikerbeest op de schoorsteen. Tot op de dag van vandaag is het me een raadsel hoe ze dat voor elkaar kregen. Vergeten te vragen. Nu kan het niet meer…

Mij hebben ze trouwens ook nooit iets gevraagd over Sinterklaas. Niet wat ik ervan vond, niet óf ik er iets van vond. Hoezo zou je? Een kind vroeg je toen gewoon niets. Die vertelde je alleen maar van alles. Dat is tegenwoordig wel wat anders. HEMA heeft zelfs een groot sinterklaasonderzoek gehouden onder 500 kinderen tussen 5 en 12 jaar. En wat kwam daaruit? 

53% van de kinderen zet graag een extra grote schoen. (De handigerds, ik zou niet gedurfd hebben.)

Tussen 18 november en 5 december worden die schoenen gemiddeld 4 keer gevuld. (Dat was volgens mij bij ons veel vaker, maar wij deden dan ook altijd een wortel in de schoen, en een glaasje water voor het paard, dat hielp echt). 

Ze verwachten kleine cadeautjes, strooigoed of chocolade. (Bij ons was het af en toe een brief van de Sint, niks cadeautjes. Misschien zo’n met fondant gevulde kikker, ken je die nog?)

27% van de kinderen beweert de Sint wel eens gezien of gehoord te hebben bij het vullen van de schoen. (Tuurlijk, als je ook over het dak moet met je paard. Ik hoorde en zag ze overal, brrr.)

Over het paard gesproken, Amerigo is vooral populair bij de meisjes. (Ik wist vroeger echt niet dat dat beest zo heette. Alleen maar dat het een schimmel was.)

56% van de kinderen is teleurgesteld als ‘ie minder krijgt dan een ander kind. (Best lastig met al die vriendjes en vriendinnetjes op school, wij vergeleken nooit met klasgenootjes) 

Heel veel sterkte voor iedereen die te maken heeft met al dat Sint-gedoe. Maar vooral heel veel plezier. Want dat was volgens mij toch de oorspronkelijke bedoeling. Ik houd het bij het lekkers van de bakker. Borstplaat bijvoorbeeld. Oh, wacht, daar heb ik nog het allerbeste recept van de wereld van, dat van m’n moeder. Wordt vervolgd. 

PS. Al gehoord van Actie Pepernoot? Is door Kinderhulp en de VriendenLoterij bedacht om zoveel mogelijk kinderen in Nederland een onvergetelijke pakjesavond te bezorgen. Voor meer info klik hier.

Oeps.

Vergeet ik nog de nieuwe playlist aan te kondigen. Staat voor je klaar op Radio Franska. Op je mobiel even onderaan op het radiootje klikken of op je laptop op de laarsjes aan de rechterkant.