Shared dining…
Ze vinden nogal wat uit in de restaurantwereld. Of is er misschien helemaal niet zoveel nieuws onder de zon?
Jaaaaren geleden werden we door een oudere man uitgenodigd voor een etentje. Hij vond dat we dat verdiend hadden, want ik had al een paar keer voor hem gekookt. Gewoon omdat ik dat gezellig vind en omdat hij aardig is. Maar hij wilde graag iets terugdoen. Hij had over een nieuw restaurant in een dorp bij ons in de buurt goede verhalen gehoord, dus daar had hij gereserveerd.
Wow! Het zag er daar prachtig uit. Zo leuk dat hij dat ontdekt had. Ze hadden maar één menu en er werd ons bij verteld dat ze aan ‘shared dining’ doen, dat was iets nieuws, zo werd ons verteld, en zo kon iedereen lekker van alle gerechten proeven.
Nou, leuk! Toch?
Totdat het eten op tafel kwam en ik ontdekte dat hun ‘shared dining’ betekende dat je met je eigen bestek dingen moest afsnijden en scheppen van wat er op de lange plank lag die midden op tafel werd gelegd.
Het voorgerecht bestond uit drie gerechten die alle drie samen op die lange plank lagen. Het hoofdgerecht werkte net zo, en bij het toetje (ook weer drie verschillende gerechtjes) kregen we een lepeltje, waarmee we het ijs, de mousses en taartjes van de leistenen ‘plank’ konden eten.
Er was toen nog lang geen corona, maar steeds aan je vork en lepel likken en dan weer verder eten van het eten waar een ander ook met z’n afgelikte lepel in zit te scheppen, vond ik toen al niet zo fris.
Aan opscheplepels deden ze niet, dat werd me verteld toen ik ernaar vroeg, want we hadden ons eigen bestek en ook dat werd al niet gewisseld in verband met duurzaamheid of iets dergelijks.
Aan ons hebben ze trouwens niets kunnen merken, want we hebben lekker zitten snacken en snaaien, en terecht, want het was allemaal stuk voor stuk verrukkelijk.
Alleen…
Als ik daar nog eens ga eten, neem ik een zakje opscheplepels van thuis mee. Was ik ze thuis wel af.
Maar jongens… shared dining een nieuwe uitvinding? Wij doen toch thuis niet anders? Schalen (en soms pannen, bij de hachee bijvoorbeeld) met opscheplepels op tafel. Klaar is Kees.
En trouwens, eigenlijk zijn al mijn feestetentjes ook ‘shared dining’: grote schalen met lekkers en genieten maar.
De horecaondernemers die vinden dat dit een nieuwe uitvinding is, hebben die dan nog nooit een Indische rijsttafel meegemaakt? Met al die heerlijkheden en in elk schaaltje een opscheplepel?
Maar goed.
Mijn kerstdiner wordt zoals altijd weer ‘kliekjes-shared dining’, omdat we twee dagen ervoor al ons shared dining-diner hebben vanwege de verjaardag van m’n man. Perfect timing, met dank aan z’n ouders die dit ooit zo ‘geregeld’ hebben. Hoef ik lekker niets te doen, want ik kook nog altijd voor een weeshuis.
Mocht je nog bezig zijn met je kerstmenu-plannen: denk eens aan ‘shared dining’, supersimpel, hoef je je niet op ingewikkelde restaurantbordjes uit te sloven.
En de allerbeste kerstmenu-tip komt van Yvette van Boven: serveer je succesnummers, scheelt ontzettend veel stress.
Nu alleen nog even je succesnummers op een rijtje zetten. Ga ik ook doen (de tiramisu staat er al op). Eventueel nieuwe succesnummers ontdekken we tussen januari en november wel weer.
Een heerlijke week gewenst! Met lekker wat rust tussendoor.
Liefs van Franska
Door: Franska
