Se se se serveus
Eén gek kan meer bedenken dan zestien hulptroepen in een dag kunnen oplossen. En die gek? Jawel: Moi.
Ik ben best een beetje nenuwachtig. En ja, dat schrijf ik expres zo. Overgehouden aan dit liedje van André van Duin:
Waarom ik nenuwachtig ben? Nou… de redactie komt morgen bij me lunchen en het is hier een ongelofelijke bende. Zat ik vorige week over te appen met Wieke, zegt ze: ‘Joh! Je hebt nog een week.’ Nu is die week voorbij en wat heb ik gedaan? Juist. Niet veel. Wel een heleboel andere dingen. Dat wel. Maar daar hebben we nu niets aan.
En ik zie alles ineens door hun ogen. Oh. Die kast, wat is die eigenlijk bruin. En waarom heb ik die twee handvatjes aan de kastdeuren nog nooit vastgetimmerd? Die leuke ‘rustieke’ muur en oude spiegel in de wc… hellup! Ik moet aan de slag. Die zogenaamde werkhoek van m’n man beneden in de huiskamer. Hoe krijgt iemand zoveel op een tafel verzameld? En z’n ex-werkhoek boven? Om nog maar van m’n eigen werkkamer te zwijgen. Twee tafels vol stapels nog te verwerken of verder uit te zoeken of te bewaren papier…
En dan de keuken. Waarom heb ik die verf-klus eigenlijk nooit verder afgemaakt? En jeetje keetje, die grote brandnetels tussen de hortensia’s… En dan zit ik nu dus rustig een stukkie te tikken voor Franska.nl. Alsof er niks aan de hand is. Oogkleppen op en verder werken? Nee. Kom op zeg. Er is werk aan de winkel. Hoppa, er tegenaan. Lukt toch nooit allemaal, maar goed. Wel jammer dat mensen alleen maar zien wat je niet gedaan hebt; wat je wel gedaan hebt lijkt dan ‘normaal’. Gelukkig lezen ze dit stukje voordat ze komen, dus ze zijn gewaarschuwd en ik een beetje ingedekt voor alle dingen die me niet meer lukken.
Ik wens je een heel fijne dag. En als je me vandaag niet meer ziet of hoort, weet je waar ik mee bezig ben.
Liefs
Door: Franska
