Ben vaak zo druk bezig, dat het voorkomt dat ik de halve dag niet in de spiegel kijk. Ja, ’s ochtends bij het tandenpoetsen, maar dan kijk ik toch vooral naar m’n gebit. Vanaf het moment dat ik op de redactie kom, rol ik van het ene overleg in het andere, of zit ik met m’n snufferd in de laptop. Vroeger had ik een secretaresse, waar ik altijd even langs liep als ik een afspraak ergens had. Dan vroeg ik: ‘Marije, kijk jij even, moet ik m’n haar nog kammen? Heb ik nog lippenstift op m’n mond?’ Ik heb helemaal geen spiegel nodig dus.
Ze lachen af en toe om me, geloof ik
Ik werk eigenlijk altijd met mensen die mínstens tien jaar jonger zijn dan ik. Naast me zit Veerle, onze stagiaire van net negentien. Lol maken, werken, vertellen wat wel en niet leuk en wat er wel of niet goed, nieuw, mooi of lelijk is. Intussen leer ik ook nog heel veel dingen van de meisjes en jongens om me heen. Dank, dank! Af en toe moeten ze geloof ik om me lachen, maar dat zie ik dan even niet, zal ik maar zeggen. Ik voel me wel thuis bij van die jonkies.
Tot er een moment komt, dat ik tussendoor even weg moet, naar de wc. Hoe vaak het me niet is gebeurd dat ik me daar ineens echt rot schrik, als ik bij het handen wassen omhoog kijk. In de spiegel. Iek! Als ik zo zit te kletsen en te werken met die jonge typjes om me heen, denk ik, geloof ik dat ik zelf ook een jaar of 28 ben. Dat blijkt bij een blik in de spiegel toch een ander verhaal te zijn.
