Franska.nl

Boer Wim

Hij is het toonbeeld van welwillendheid en glimlacht ontzettend minzaam, maar veel verder waren we nog niet gekomen met boer Wim. Waarschijnlijk was er daarom bij mij de indruk ontstaan dat hij niet de scherpste figuurzaag in de gereedschapskist is. Maar deze week is Wim stoer. De manier waarop hij kritisch zijn gewas inspecteert (“Zullen we eens een aardappeltje optrekken?’) is ronduit mannelijk. En met drie vrouwen in Daisy Duke-hotpants op een tractor kaarsrecht een XXL-tuinslang tussen de aardappels doortrekken, dat kan ook niet iedereen. Jammer alleen dat de drie vrouwen het af en toe leuker met elkaar lijken te hebben dan met Wim. Bij aankomst op de boerderij slaan ze als besties aan het keuvelen, terwijl Wim nog even de Kruitvatfolders doorneemt. Wetenschapper Paula en boerendochter Marlies kunnen beter uit de voeten met het akkerbouwjargon dan dokter Marit (“O, zien uien er zo uit?”). Dat ze ’s avonds ‘oprecht lekkere aardappels’ eten, verbaast niemand.

Wim

Boerin Michelle

Tot op heden leek Michelle vooral een copy/paste van een jonge Kate Bush, met haar hennahaar en vage gewaden. Aan het begin van de aflevering doet ze nog een beetje hysterisch met haar hoge hakken in de kippenstront, maar tijdens de rondleiding door haar hypermoderne champignonnenfarm, is ze een gedreven ondernemer die haar kerels kordaat aan het werk zet. Dat diezelfde mannen zodra ze de kans krijgen met een biertje in de tuinmeubels ploffen, terwijl Michelle het avondeten bereidt, is even een tegenvaller. Alleen Zeno heeft na enig aandringen door dat hij wat bonuspunten kan scoren als hij zijn handjes laat wapperen. Maarten-met-de-mooie ogen en die andere gast (hij heet Ruud maar hij gaat zeker weten volgende week weggestuurd worden dus het heeft niet zoveel zin om die naam te onthouden) laten kostbare punten liggen. Michelle lacht om zoveel sociale onervarenheid, maar het is als een boerin met kiespijn. En dan moet ze ook nog de plakjes komkommer op de door Zeno gestylde salades recht leggen. Zie je wel? Je kunt ook niks aan die mannen overlaten. Je ziet het haar denken.

Michelle

Boer Jaap

Jaap, lieverd, waarom nou weer zo’n stomme rode roos op dat sprei? Waarom niet je prachtigste bouvardia? Gelukkig vinden zijn ‘dames’ het allemaal geweldig origineel en attent. Petra flirt er nog steeds onbeschaamd op los, maar moet haar woordgrapje over ‘verkassen’ drie keer herhalen voordat Jaap het doorheeft. Marilyn mozaïekt zich in haar vrijetijd twee slagen in de rondte en heeft lichtblauwe oogschaduw tot in haar haargrens. En gelukkig legt Marian nog even uit wat gourmetten precies is, want ik was het even kwijt. Jaap kijkt aldoor verbaasd en blij, en vindt het nog steeds allemaal heel bijzonder dat die vrouwen zomaar voor hem komen. Hij doet me denken aan een golden retriever: heel lief en enthousiast, maar niet in staat te bedenken hoe hij met een stok van twee meter tussen z’n tanden geklemd door een deur van een meter moet.

Jaap

Boerin Steffi

We wisten allemaal dat er een moment ging komen waarop Steffi ten overstaan van drie mannen tot haar oksels in een merrie moest (“Als ze stil staan, stelt het niks voor”). Dus dat moment hebben we nu gehad. Ik heb even de andere kant uit gekeken als je het niet erg vindt. Verder is het op de paardenfokkerij vooral ouwe jongens krentenbrood. Steffi doet net zo hard mee, hoewel ze tijdens een serieus moment wel toegeeft dat het natuurlijk wel jammer zou zijn als ze met alle drie alleen vrienden bleef. Iedereen lijkt het er over eens te zijn dat Harrold humor heeft. Als je je waardering voor het figuur van je gastvrouw laat blijken met de woorden ‘alsof er een engeltje over je ogen piest’, en tijdens het koken van een kipfiletje luidkeels Henk Wijngaard-klassiekers zingt, ben je blijkbaar hilarisch. Harrold en Roel krijgen nog steeds ondertiteling. Ik vermoed dat Kevin een stiekeme voorsprongetje aan het opbouwen is. Hij is per slot van rekening de enige die net als Steffi ‘vanalles met paarden heeft gedaan’.

Steffi

Boer Marnix

Na vorige week had niemand meer iets subtiels verwacht van deze boer, dus als blijkt dat hij zijn logees in een soort indrinkhok gaat onderbrengen, is de toon alweer gezet. Een stacaravan. Hoe haal je het in je hoofd. Maar hij heeft er wel een privétuintje bij aangelegd (met kunstgras en plastic terrasstoelen) en er staan bloemen op tafel (gladiolen). En hij heeft roze overalls laten maken. Het is een beetje ‘net niet’, maar toch… het geeft blijk van een poging tot attentheid. Thuis op zijn boerderij blijkt Marnix gewoon een stoere boer die een beetje op zijn sociale vaardigheden moet oefenen. Als een toreador staat hij in de wei met een stier van 1100 kilo. Als een cowboy loopt hij zonder een krimp te geven tussen de galopperende paarden. Er is hoop voor deze hork. Even later tijdens het koken borrelt de botte boer weer even op, met z’n ongeschilde aardappels en familieblik dooie sperziebonen, maar al met al ziet het er toch best gezellig uit. Als de avond valt, grijpt Marnix de kans om zich van zijn allerbeste kant te laten zien. In het licht van de ondergaande zon komt hij over de horizon aangereden op een paard. Zonder zadel uiteraard, want dat is extra cool en romantisch. Eén voor één rijdt Don Marnix zijn logees diep door de lokale plomp, en zet ze daarna veilig weer aan wal. Het avondlicht is prachtig, en iedereen heeft blossen van zoveel romantiek. Zelfs Marnix.

Marnix