Schiet mij maar lek
Opa Alex en opa Henk nemen samen de bladen door in de conversatieruimte.
‘Ik lees hier dat de Aboriginals al 65 miljoen jaar in Australië wonen,’ leest Alex voor.
‘Ja, ik kan me nog herinneren dat ze aankwamen,’ antwoord Henk. ‘En wist jij dat de Tyrannosaurus Rex helemaal niet zo snel kon rennen?’ wil hij daarna weten.
‘Tuurlijk, wist ik dat,’ bevestigt Alex. ‘Dat kan deze Tyrannosaurus Lex ook niet meer. Dus waarom zouden die anderen het dan wel kunnen? Hahaha.’
‘Hahaha. Antwoordt opa Henk dan. ‘Maar ik lees hier ook dat muizen afvallen als ze niet kunnen ruiken. En dat gaat toch ook niet voor iedereen op?’ Hij knipoogt even boven zijn blaadje uit nu.
‘Nee, zeker niet!’ fluistert Alex terug. ‘Hebben ze mevrouw de Bruin weleens geroken? Ik weet zeker dat haar neus het niet meer doet! Maar ze ziet er niet uit alsof ze afvalt, hoor.’
Daarna proosten ze met hun koffiekopjes. Ze moeten even hartelijk lachen om zichzelf, en dan lezen ze weer verder.
‘Ik zie hier trouwens dat er in het jaar 2100 jaarlijks tienduizenden Europese doden zullen gaan vallen door extreem weer,’ roept Henk dan.
‘Lekker belangrijk,’ bromt opa Alex. ‘Ik denk dat er eerder tienduizenden doden zullen vallen door oorlog, als we zo doorgaan! Dus waarom ík dan mijn eierdoppies bij het chemisch afval moet doen – om het milieu nog te redden – terwijl er in 2100 waarschijnlijk helemaal geen Europa meer is? Schiet mij maar lek!’
‘Dat kan geregeld worden,’ zucht Henk dan weer. ‘En ik zie dat ze dan ook nog heel makkelijk kunnen ontdekken wie het gedaan heeft, door middel van een mug,’ leest hij voor.
‘Een mug?’ vraagt zijn vriend verbaasd. Die agent die gisteren die bekeuring op mijn scootmobiel heeft geplakt, vind ik inderdaad een bloedzuiger! Maar een mug …? Dat koosnaampje kende ik nog niet.’
‘Nee,’ legt Henk dan uit. ‘Ze kunnen door middel van bloed, uit een mug op de plaats delict, zien wie er de afgelopen 48 uur aanwezig was op de plek van het misdrijf.
‘Nou,’ moppert Alex. ‘Het was in elk geval niet onze koffiejuffrouw, want die is hier al 48 uur niet meer geweest! Mijn koffie is inmiddels hartstikke koud. Maar waar ze nou blijft met die melk die ze voor me ging halen?’
‘Tsja,’ lacht Henk dan. ‘Had je maar op de Filipijnen moeten gaan wonen!’
‘Op de Filipijnen? Wat moet ik daar nou?’
‘Daar hebben ze een poging gedaan om het wereldrecord borstvoeding te verbeteren,’ staat hier. ‘Had je lekkere verse melk kunnen scoren! En nog warm ook!’
‘Viezerik,’ blaast Alex dan. ‘Ik lees hier net dat er een massa-uitsterving van diersoorten aan de gang is. En ik hoop maar dat jouw soort erbij zit!’
En dan vinden ze het wel genoeg. Ze slaan de bladen dicht en gaan naar buiten. Nog even genieten!
Bij veel van wat ze dagelijks tegenkomt filosofeert én associeert Tineke (schrijfster/moeder/fotograaf/toneelregisseur/echtgenote) erop los.
Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs
