Ruziemaken voor beginners
Elise wordt altijd heel erg zenuwachtig van ruziemaken. Hoog tijd om dat nu eindelijk eens op te lossen…
Ruziemaken is een vaardigheid die ik van huis uit nooit heb meegekregen. Mij werd geleerd om aardig te zijn voor iedereen en conflicten te vermijden. Dat kwam goed uit, want ik was totaal niet bestand tegen ruzies.
Bij een vriendin waar standaard luidkeels gediscussieerd werd en die haar ouders ook nog eens bij de voornaam mocht noemen tijdens het schreeuwen, zat ik altijd zenuwachtig in een hoekje de hond te aaien (die er volgens mij ook niet tegen kon). En de paar keer dat mijn ouders hun stem tegen elkaar verhieven – heel netjes, pas als de kinderen sliepen – kwam ik paniekerig in mijn nachtponnetje naar beneden om te vragen of ze nu gingen scheiden.
In mijn relaties maakte ik meestal één keer ruzie, en dat was dan meteen het moment dat het uitging. Pas toen ik mijn man ontmoette, leerde ik dat je ook ruzies kunt maken die gewoon weer goedkomen. Wat daar erg bij hielp, is kinderen krijgen. Hoe vredelievend je van nature ook bent, binnen de kortste keren sta je te bekvechten over iets kleins als een afwaskwast. Die dan natuurlijk symbool staat voor alles wat er mis is aan jouw of zijn karakter (slordig), huishouden (rommeltje) en leven (niet zoals je het je vroeger voorgesteld had).
‘Blijf rustig’, is tip 1
Toch ben ik er op m’n 47e nog steeds niet bedreven in, en dat stoort me. Als ik weer eens boos de kamer uit ben gelopen om iets wat mijn man zei, maar waar ik een-twee-drie geen antwoord op heb, googel ik op ‘relatie’ en ‘ruziemaken’. ‘Blijf rustig’ is tip 1. Te laat. Ik zit al mokkend op bed. ‘Praat minder en efficiënter.’ Goede tip, ook in het gewone leven, maar dat lukt mij alleen op Whatsapp – overigens een prima ruziemedium. Dan tip 3: ‘Wees concreet over je gevoelens. Dat is namelijk de énige manier waarop mannen vrouwen begrijpen.’ Kijk. Dáár heb ik wat aan. Ik probeer het meteen uit.
‘Door de manier waarop je dat net zei, geef je mij het gevoel dat ik een slecht karakter heb.’ Wat een heerlijke zin, ik voel me direct beter.
‘O, maar zo bedoelde ik het niet hoor. Kom je bij me op de bank liggen?’
‘Oké!’ Tevreden over mijn nieuwe volwassenheid zapp ik naar mijn lievelingsprogramma. ‘De Rijdende Rechter’. Want andermans ruzies, daar ben ik dan wél weer dol op.
Elise van der Velde is freelance copywriter, schrijft een roman en probeert dit alles zo gracieus mogelijk te combineren met haar gezin van vijf. Geen huisdieren, dat moest er nog bijkomen.
