Ruzie over de as van je moeder?
Deze broer en zus eindigden erom in de rechtbank.
Toen mijn moeder te horen kreeg dat ze uitbehandeld was en niet lang meer te leven had, had ze nog maar één wens: dat mijn zusje en ik geen ruzie zouden krijgen en er alles aan zouden doen om elkaar te blijven zien en het goed te hebben met elkaar. ‘Want waar jullie vandaan komen en wat jullie basis is kunnen jullie uiteindelijk alleen maar met elkaar delen.’ We zijn nu dik veertien jaar verder en we kunnen zeggen: het is gelukt! Mamma kan trots op ons zijn.
Van de week las ik op RTL Nieuws dat een broer en zus notabene in de rechtbank zijn geëindigd om de as van hun overleden moeder. Even in het kort: de moeder overleed afgelopen zomer. Zoon en dochter waren het erover eens dat het haar laatste wens was om haar as na haar dood bij de sluis van Born, in het Limburgse Julianakanaal, uit te strooien. Dat was namelijk ook de plek waar zij ter wereld kwam. Het gelazer begon toen de zoon een beetje van de as wilde hebben om in een hangertje te doen, om zo een tastbare herinnering aan zijn moeder te hebben. Wat de zus betreft ging dit in tegen de wens van hun moeder. Zij zou voor haar dood duidelijk hebben gemaakt dat het voor haar belangrijk was dat al haar overblijfselen op één plek zouden worden uitgestrooid. Moeder vond namelijk: je komt in zijn geheel en gaat in zijn geheel.
Omdat de moeder niets op papier had gezet, moest de rechtbank het doen met de verklaringen van mensen uit haar omgeving. Hoewel de zoon verklaarde dat moeder gezegd zou hebben dat ze er geen bewaar tegen had als hij een beetje van haar as in een hangertje zou bewaren, kon die verklaring onvoldoende onderbouwd worden. Daar tegenover stonden wel uitgebreid gemotiveerde en onderbouwde verklaringen van de zus. De rechter kon daarom niet anders dan in het voordeel van de zus beslissen. De zoon kan nog in hoger beroep.
Maar voordat het zover komt, kan iemand deze broer en zus de vraag stellen wat hun moeder van deze gang van zaken zou vinden? Zou ze op haar strepen gaan staan wat de verstrooiing van haar as aangaat of zou ze het vooral heel erg verdrietig vinden dat haar kinderen elkaar de tent uitvechten? En niet meer met elkaar kunnen delen waar ze vandaan komen en wat hun basis is?
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
