Roelie heeft periodes dat ze het leven allesbehalve omarmt
‘Als het nu afgelopen zou zijn, dan was dat goed, dacht ik.’
‘Het komt bij vlagen, want er zijn ook zat tijden dat ik opgewekt ben, meer dan genoeg energie heb en nergens mee zit. En dan opeens slaat het om. Er hoeft niet eens een aanleiding te zijn die er echt inhakt. Een druilerige maandagochtend kan genoeg zijn om me een gevoel van uitzichtloze sleur te bezorgen – alsof het leven één aaneenschakeling van meer van hetzelfde is. Of een kleine tegenslag in mijn werk, waardoor ik het opeens helemaal niet meer zie zitten en denk dat ik stantepede doordraai als ik dit werk nog een maand langer moet doen.
Als mijn gemoedstoestand omslaat betekent dat dat ik me nergens meer toe kan zetten, nergens meer zin in heb en het liefst om negen uur in bed duik. Somberheid troef, niet meer lachen en nergens naar uitzien. Om niets kunnen huilen – wat dan ook te pas en te onpas gebeurt – en het leed van de hele wereld ongefilterd binnenkrijgen zonder dat ik er ook maar iets aan kan tegenhouden. Deze periodes – of moet ik episodes zeggen? – kunnen een week duren of langer. Maar nooit langer dan een maand, was mijn ervaring. En als het na zo’n maand weer maandenlang prima ging, dan zou ik mijn sombere ik voor lief kunnen nemen. Maar de laatste keer hield mijn zware gemoed bijna een half jaar stand. Na een paar maanden zat ik in mijn veranda voor me uit te staren, toen ik opeens dacht:
Als het leven nu zou eindigen voor me, dan was het goed.
Toen dacht ik aan mijn man die niet zonder me zou kunnen en aan mijn kinderen die me, ondanks hun volwassen leeftijd, nog regelmatig nodig hebben. Gek genoeg was het onze kat die me weer bij mijn positieven bracht toen ze bij me op schoot sprong. Dat deze gedachte zomaar spontaan bij me op kan komen, maakte me nogal van streek. Was het zo erg met me gesteld dat ik suïcidaal was geworden? Maar zelf actief een einde aan mijn leven maken, dat was toch echt niet waar ik op dat moment naar neigde. In de verste verte niet zelfs.
Het duurde even voordat ik hier met iemand over durfde te praten. Die iemand werd mijn beste vriendin. ‘Oh joh,’ riep die, ‘niets om je zorgen over te maken. Dat je soms denkt dat het vandaag nog klaar mag zijn, dat komt me maar al te bekend voor. Het leven is toch zeker een gedoe van heb ik jou daar? En maak je nou maar niet sappel over zelfmoordneigingen, want daar ben je vast en zeker veel te laf voor.’
Misschien zijn er meer mensen die zich herkennen in mijn overpeinzingen?’
Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Denk je aan zelfmoord? Neem dat serieus en loop er niet mee rond. Je kan altijd contact opnemen met hulpverleners. Ben je in levensgevaar? Bel meteen 112. Geen levensgevaar, maar wel hulp nodig? Bel 113 (normaal tarief) of 0800-0113 (gratis) of start een chatgesprek.
Door: Redactie Franska.nl
