Regels zijn regels? Of mag het een onsje menselijk zijn?
Terecht dat hier Kamervragen over worden gesteld.
Sammy-Jo van 21 verloor in februari haar vader. Nu dreigt ze door de corporatie uit huis te worden gezet, omdat het huurcontract niet op haar naam staat. Het feit dat ze al sinds jaar en dag op dit adres staat ingeschreven, doet hier niets aan af. Als er niets gebeurt, staat Sammy-Jo per 1 oktober met haar boeltje op straat.
Annica, nu 19, verloor allebei haar ouders toen ze nog maar 18 was. Haar vader vorig jaar september aan kanker en haar moeder twee maanden later. Ze vond haar moeder dood op de grond in de woonkamer. Vermoedelijk overleden aan een herseninfarct. Annica wil juist weg uit dit huis omdat de herinneringen aan wat zich hier afspeelde te traumatisch voor haar zijn. Daarom heeft ze een brief geschreven aan de urgentiecommissie, maar die vindt haar situatie niet urgent genoeg en is van mening dat Annica prima op een studentenkamer kan gaan zitten. Annica weet het even niet meer. Want het idee van een studentenkamer is dat je als student in het weekend of met de kerst naar huis kan, naar je ouders, en zij kan dat niet. Bovendien vraagt ze zich ook af wat ze met alle spullen van haar ouders moet. Dat zijn er te veel om mee naar een kamer te nemen.
Meisjes zijn het nog, veel te jong om in hun eentje achter te blijven en het verder in hun eentje te moeten rooien. Ze worstelen met verlies, verdriet, eenzaamheid en zorgen die echt een maatje te groot zijn. Ze doen hun best om de achterstand in te halen die ze op school opliepen en moeten nog opvang voor de hond zien te regelen. De een moet voor het bedrijf van haar vader zaken afhandelen waar ze nooit eerder mee te maken had en de ander met verzekeringspolissen waar ze zich nog nooit in verdiepte en waar ze ook helemaal niet mee bezig wil zijn.
Sammy-Jo’s en Annica’s nachtmerries staan niet op zichzelf en maken veel los. Niet bij de corporatie helaas en ook niet bij de urgentiecommissie, maar gelukkig wel bij een kamerlid (Daniel Koerhuis van de VVD). Hij heeft hierover Kamervragen gesteld aan minister van Binnenlandse Zaken, Kajsa Ollongren. Van de minister wil hij weten of ze er bij de corporatie, waar Sammy-Jo mee te maken heeft, op gaat aandringen om tot een oplossing te komen. Ook wil hij weten of ze het met hem eens is dat bij een ingrijpende gebeurtenis – zoals het overlijden van een familielid – de menselijke maat en niet de ambtelijke regels moet worden gehanteerd.
Als ik het goed heb, heeft de minister zelf ook kinderen. Mogen wij haar vragen even ferm over haar moederhart te strijken en dat liefst ook zo snel mogelijk te doen?
Bron: RTL Nieuws