Wat is dat voor een taal!?
Tineke: De taal verandert, ik verander. Maar we gaan niet dezelfde kant op…
Nog niet zo lang geleden werd ik benaderd door iemand die zichzelf recruiter noemde. Hij gaf aan op zoek te zijn naar iemand zoals ik. Dat klonk dus als een compliment, maar ik hield toch even een slag om de arm. Ik wist namelijk niet wat een recruiter was! Erg hè? Een snelle interne analyse leerde me wel dat hij iemand binnen probeerde te halen, maar ik wist dan nog steeds niet of hij dat voor zichzelf deed, voor een bedrijf, een lekker recept, of een relatiebureau. En ja… in al die gevallen geef je toch andere antwoorden. Ik stond dus eigenlijk een milliseconde met een mond vol tanden en toen was hij er alweer uit: dit ging ‘m (lees ‘r) niet worden!
En naarmate ik ouder word, loop ik daar steeds vaker tegenaan. De taal verandert, ik verander… maar we lijken allebei een andere kant uit te gaan. De taal verjongt en ik… nou ja. De wereld gaat steeds sneller, maar ik niet. Ik struikelde nog niet zo lang geleden dus ook over woorden als implementatie, compliance, streaming, state of the art, corporate business, en ga zo maar door, in bijvoorbeeld personeelsadvertenties. En als iemand zich voorstelde als headhunter zag ik mezelf eerder in een kookpot staan met een vuurtje eronder, dan aan het hoofd van een bedrijf. Ik was dus sneller geneigd om weg te rennen dan het gesprek aan te gaan.
Waarom zeggen ze niet gewoon dat ze effe buiten de deur gaan kijken?
Waarom doen ze tegenwoordig eigenlijk aan ‘executive search’? Waarom zeggen ze niet gewoon dat ze effe buiten de deur gaan kijken? Of desnoods ronselen of werven, als ze niet de indruk willen wekken dat ze vreemdgaan. Ze lopen gouden kansen mis met die onzin. Ik denk dat echt! Mijn ‘abstractievermogen’ (inzicht in relaties tussen de dingen en het relevante d’r effe uitvissen) gaat bij die woorden volledig aan de haal met mij. Terwijl ik heel goed kan ‘engineeren’, hoor. Echt! En ook nog razendsnel een ‘vertaalslag naar de praktijk’ kan maken.
Ik run namelijk een druk gezin! Dus met mijn ‘conceptueel vermogen’ is niks mis. Ik moet overal een oplossing voor bedenken en de borden worden hier altijd ‘integraal’ (oftewel volledig) leeggegeten. Alleen zien die snelle jongens dat niet in een breder kader! Want: noem mij een pubermoeder (vaak met baan én huishouden) die niet ‘pragmatisch’ denkt! Dat kan helemaal niet! Wij moeten voortdurend inspelen op de praktijk, het nut voor ogen blijven houden, snelle oplossingen bedenken, enzovoort.
En zijn het niet wíj die die snelle jongens ‘out of the box’ hebben gehaald en de ‘vertaalslag’ naar de praktijk voor ze hebben gemaakt? Juist!
O… wacht even! Wij hebben die figuren dus eigenlijk zelf ‘geïmplementeerd’ in de samenleving? Oei… tijd voor ‘verandermanagement’, dames!
Bij veel van wat ze dagelijks tegenkomt filosofeert én associeert Tineke (schrijfster/moeder/fotograaf/toneelregisseur/echtgenote) erop los.
Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs
