Franska.nl

Maar behalve dat mijn status als onbekeurde uitzonderlijk was – ik was de enige op dat feestje die nog nooit een bon had gehad – bespeurde ik toch ook wat meewarigheid. Want iemand die al dik vijfentwintig jaar rondrijdt zonder zich ooit schuldig te hebben gemaakt aan een snelheidsovertreding, parkeerfout of kapot achterlicht, dat kon haast niet anders dan een vreselijk suffe trut zijn. Toch? Ik heb daarom sinds dat feestje voor de gein eens bijgehouden hoe recalcitrant ik eigenlijk ben.

12x anarchie voor beginners:

• Om half zes ’s ochtends door een verlaten stad naar het station gefietst en niet m’n hand uitgestoken bij het afslaan.
• Een kassabonnetje in de vuilnisemmer gegooid, en niet bij het oud papier.
• Yoghurt die een paar dagen over de houdbaarheidsdatum was aan mijn kinderen gevoerd.
• Geen richting aangegeven toen ik door een parkeergarage reed.
• De witte was gedaan met kleurwaspoeder.
• Op ‘Akkoord’ geklikt zonder de voorwaarden te lezen.
• De stoelriem van mijn vliegtuigstoel opengemaakt voordat het lampje ‘stoelriemen vast’ uit ging. Heel zachtjes, zodat de stewardess de klik niet hoorde.
• Een postzegel naast het daarvoor bestemde hokje op een ansichtkaart geplakt.
• Tegen een straatcollectant gezegd dat ik al donateur was.
• De vliegtuigmodus van mijn telefoon uitgeschakeld voor ik de vliegtuigtrap af was.
• Het grote knopje van de wc ingedrukt terwijl strikt genomen de kleine zou hebben volstaan.
• Een After Eight gegeten terwijl het nog lang geen 8 uur was.

Ik heb zelfs een keer om 17.58 uur geparkeerd op een plek waar je tot 18.00 uur betaald moest parkeren en geen kaartje gekocht.

Dus het lijkt me duidelijk dat ik eigenlijk gewoon een vreselijke rebel ben. Ik doe alles wat niet mag; ik ben gewoon nog nooit gepakt.