Ik lijk wel een postkantoor
Rachel: ik werk vanuit huis, en dat weten de pakketbezorgers. Resultaat: mijn hal ziet er regelmatig uit als het pakketdistributiecentrum van de hele straat.
Als freelancer werk ik vaak thuis. Pakketbezorgers kunnen dat ruiken. Er gaat dus zelden een dag voorbij zonder dat een meneer van de DPD, Post.nl of DHL bij mij aanbelt met de vraag of ik een pakketje voor een afwezig buur kan aannemen. Soms zelfs een aantal keer per dag. Het komt dus voor dat mijn minieme binnenstadshalletje halverwege de dag al vol doos staat.
En laat me dat nou geen ene moer kunnen schelen.
Tuurlijk neem ik dat pakket aan. Zelfs als het maatje inloopkoelkast is
Tuurlijk neem ik dat pakket aan. En morgen doe ik het weer. Zelfs als het maatje inloopkoelkast is. En zelfs als ik zelfs nauwelijks de deur meer in of uit kan. Ik vind het prima, en wel hierom:
1.
Al die bezorgmannen en –vrouwen zijn hartstikke lief. Ik ken de meeste van gezicht, sommigen bij naam, en als ik ’s zomers op het bankje voor mijn huis zit te werken, dan krijgt Henk van Post.nl gewoon ook een kopje koffie. Ze zorgen ervoor dat ik af en toe even mijn neus uit m’n keyboard haal, mijn rug recht en een stapje terug doe. Pakketbezorgers zijn de collega’s van mensen die vanuit huis werken.
2.
Ze rennen zich de benen uit het lijf voor een niet al te riant salaris, dus wie ben ik om het hen lastiger te maken door de deur niet open te doen.
3.
Die pakketten staan er nooit lang. Mijn buren willen blijkbaar altijd heel graag weten wat er in die doos zit, dus ze komen hun post altijd gauw claimen. En zelfs die enkele keer dat het er meer dan een dag staat: boeien, want…
4.
Ze nemen mijn pakketten ook aan. Ook als het een hele week boodschappen van de Ah.nl is, omdat ik was vergeten dat ik het bezorgmoment vroeger dan gewoonlijk had ingepland. En ja, ze hebben toen ook voor me afgerekend en de diepvriesitems zolang in hun eigen vriezer geparkeerd.
5.
Je spreekt elkaar nog eens. Ook de mensen waar je weinig contact mee hebt. En die zeggen bij het ophaalmoment dan toch maar mooi even heel handig ‘O, trouwens, er ligt een dakpan los op je dak’ omdat ze dat ze vanuit hun huis kunnen zien. Of de oudere dame van nummer 23 die bij het ophalen van haar pakketje en passant zegt dat ze net een week ziek is geweest. En dus spreek je met haar af dat ze je belt als er iets is, en geeft ze je haar huissleutel, just in case.
6.
Met kerst wil af en toe iets liefs doen. En wat is nou een betere reden dan ‘omdat je altijd mijn pakketjes aanneemt’ om een flesje wijn bij de buren achter de deur te schuiven.
En natuurlijk heb ik de horrorverhalen gehoord over mensen die misbruik maken van je goedheid en je laten tekenen voor niet-bestelde pakketten, waarna je wordt leeggeschud. Ik ga ook heus niet tekenen voor dingen die ik niet heb besteld, met adresseringen die niet helemaal kloppen of als ik het verhaal van een bezorger niet helemaal vertrouw. Maar daarbij helpt het wel dat ik weet hoe de pakketbezorgers in mijn wijk eruitzien en mijn buren met naam en huisnummer ken. Ik blijf dus lekker de deur open doen en postkantoortje spelen.
Door: Rachel Lancashire
Rachel Lancashire is redactiemanager en tekstschrijver. Ze woont met een heel lange Engelsman, een zoon, een dochter en de gezusters cavia (en ’s zomers vaak met een heleboel fruitvliegjes) in een iets te klein huis in een middelgrote binnenstad.
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
