Rachel is mede-moedermoe

 

Wil je a.u.b. ophouden met het bekritiseren van andere moeders? Daar hebben ze jou helemaal niet voor nodig want dat kunnen ze prima zelf.

 

 

Ik wil je even iets voorleggen, beste mede-moeder… Ik ken nul moeders die zichzelf een 10 geven voor het vak ‘moeder zijn’. Ik heb het eens nagevraagd op het schooltje van onze kinderen, maar ze geven zichzelf allemaal gemiddeld een 6-je, met soms een uitschieter richting de 8 en regelmatig een beschamende 2. Een rapport waar je weliswaar niet mee blijft zitten, maar je zou ‘m ook niet voor het raam hangen. Moederen (en vaderen) is voor bijna iedereen een grote hindernisbaan met beren op de weg, water bij de wijn, gekruiste vingers achter je rug en een hele hoop twijfel over of je het wel goed genoeg doet.

 

Waarom, vraag ik me dan af, vind je het zo belangrijk om de fik onder de twijfel van andere moeders op te stoken? Niemand heeft gevraagd om je opmerkingen en adviezen over dingen waar je (a) geen last van hebt en (b) niets mee te maken hebt. Kritiek, onrust en twijfel zaaien doen de meeste moeders namelijk al de hele dag. Bij zichzelf. 

 

Dus die zitten helemaal niet te wachten op je opgetrokken wenkbrauw of betuttelende opmerking. Of nog erger: een verkapt compliment (“Goh, wat interessant dat hij van jou ’s ochtends z’n eigen kleren mag uitzoeken” of “Dat je dat durft, je dochter in haar eentje langs de gracht naar huis laten lopen.”)

 

Er zijn natuurlijk best dingen waar je andere ouders op aan kunt – of soms zelfs moet – spreken, maar de meeste meningen kun je beter voor je houden. Daarom stel ik voor dat je NOOIT meer over de volgende onderwerpen begint tegen andere ouders (tenzij de veiligheid of volksgezondheid in gevaar is, natuurlijk, of de ouders van het kind in kwestie zelf niet toerekeningsvatbaar zijn):

 

  • Esthetiek: Vind je dat het buurjongetje door z’n lange haar op een meisje lijkt? Of acht je de mouwen van zijn winterjas te kort? Jouw probleem. 
  • Schoolprestaties: Kon jouw dochter in groep 1 alle tafels tot en met 12? Vet oninteressant voor iemand anders. 
  • Veiligheid: Draagt jouw kind wél een fietshelm op de driewieler? Heel verstandig maar laat andere ouders dat even zelf beslissen.
  • Hygiëne: Had de broek van het vriendje van je zoon wat jou betreft wel wat eerder in de was gemogen? Komt er een vriendinnetje op bezoek met ongewattenstaafde oren? Kijk even de andere kant op.

 

En, beste moeder-met-een-mening, er zijn ongetwijfeld nog een heleboel andere dingen waar je iets over denkt te moeten zeggen maar doe het maar niet. Bedenk dat iedereen z’n best doet, twijfelt, wanhoopt en soms genadeloos faalt maar – hou je vast –  waarschijnlijk net zoveel van zijn of haar kind houdt als jij van de jouwe. Ook die moeder die nooit meefietst naar de schooltuintjes. Ook die vader wiens zoon in een prinsessenjurk naar school gaat. En ook die ouders die hun kinderen vier keer per week met een tientje naar de friettent sturen. Jij scoort misschien een 8 op schone kleren, maar een 4 op sprookjes voorlezen met tien verschillende stemmetjes. Iedereen komt gemiddeld uit op een 6, maar we gaan allemaal over.

 

Waar mogen moeders-met-een-mening zich nog meer niet mee bemoeien?

 

Door: Rachel Lancashire

Rachel Lancashire is redactiemanager en tekstschrijver. Ze woont met een heel lange Engelsman, een zoon, een dochter en de gezusters cavia (en ’s zomers vaak met een heleboel fruitvliegjes) in een iets te klein huis in een middelgrote binnenstad.

Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter

Afbeelding van Rachel Lancashire