Pfff… ik ben blij dat ik thuiswerk, als ik dat allemaal zo lees

 

Al had ik hier natuurlijk graag even met een paar collega’s om willen lachen vandaag.

 

Ik vind dat werken nog een heel gedoe tegenwoordig. Zelfs nu er banen te over zijn, komt er een hoop heisa bij kijken voordat je ergens aan de slag kunt. 

 

Eerst is daar natuurlijk het solliciteren. En om het je nu gemakkelijk te maken, komen ze tegenwoordig naar je huis toe. Leve de krapte op de arbeidsmarkt, en leve Ikea! 

 

Pfff… ik weet niet of ik dat fijn zou vinden hoor. Je wilt jezelf toch een beetje verkopen als “passend bij zo’n bedrijf” dan. Ik zou dus als een gek mijn hele huis opnieuw gaan inrichten om dat dan een beetje uit te stralen. 

 

Nee, dan vind ik naar de kapper en een nieuwe blouse toch makkelijker. Laat mij dus maar gewoon naar jullie toe komen voor een gesprek!

 

En dan hoop ik dat dat gesprek ook in de kantine gaat plaatsvinden, want dan kan ik meteen even kijken hoe het dáár is. Want ja… als het een bende is, dan wil ik er natuurlijk niet werken. 

 

Vroeger mocht je gore collega’s namelijk gewoon aanspreken op hun ranzige “aanrechtgedrag”, maar tegenwoordig mag dat ook al niet meer. Je kunt het veel beter maar gewoon accepteren, lees ik hier. Wen er maar aan, schrijven ze keihard. Maar ik vind dat geen goed begin. 

 

Kijk, ik zou bij de Ikea waarschijnlijk wel een auto van de zaak gaan krijgen, omdat ze dan gezien hebben dat ik dus reuze handig ben met al die Billy’s en Bolly’s in huis. Maar daar komt waarschijnlijk dan wél bij kijken dat ik ’s avonds na mijn werk nog even wat bestellingen moet gaan rondbrengen. Voor wat, hoort wat, natuurlijk. 

 

Maar om dan ook nog de kantine daar te gaan opruimen?? Nee, mensen… dat gaat me te ver. Daar moeten ze dan toch echt iemand anders voor gaan inhuren, want dat restaurant is loeigroot. En die mensen dan misschien ook wat meer betalen voor al dat schoonmaakwerk, want je ziet dus hoe belangrijk ze zijn! 

 

Hmmm… ik voel ineens een volgende groep opkomen die naar het Malieveld moet. Met zijn allen op de bezemsteel naar Den Haag, voor meer salaris en betere werkomstandigheden! 

 

Maar goed, daar had ik het niet over. Ik had het over werken, en niet over staken. En ik bedoelde dus dat dat werken een heel gedoe is tegenwoordig. 

 

Ik las namelijk ook nog over ruisende collega’s. 

 

Ja, daar kun je dus ook nog last van hebben. En ook dat komt je prestaties op de werkvloer natuurlijk niet ten goede. 

 

Nou hebben ze daar wel weer iets voor uitgevonden in de vorm van oordopjes, maar toch… Waar is de goede oude tijd gebleven dat je samen met je collega’s probeerde om met z’n allen het werk zo goed mogelijk af te leveren? En dat je daar dan ook een beetje naar behoren voor betaald kreeg? Zodat je dan leuke spullen kon kopen voor in je huis, en dat de economie daardoor dan weer ging groeien? 

 

Pfff… ik ben blij dat ik thuiswerk, als ik dat allemaal zo lees. Al had ik hier natuurlijk graag even met een paar collega’s om willen lachen vandaag. 

 

Nou ja, gelukkig kan ik dat met jullie doen! Werk ze morgen! Als je tenminste gaat/mag/wilt/kunt. En trek je morgen maar niets aan van de troep in de keuken en al dat geruis!

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke