Papadag

 

“Morgen kan niet, dan heb ik papadag.” Om deze zin kreeg Jesse Klaver deze week een draai om de oren van Johan Derksen.

 

Papadag stond op de nominatie om gekozen te worden tot het meest irritante woord van 2017. Dat had het van mij mogen worden. Al was het in 2015 en 2016 ook al de cue voor uitslag en jeuk bij mij. Papa en mama, dat ben je voor je kinderen. Om tegen derden over jezelf als papa of mama te praten vind ik de infantiliteit ten top.

 

“Morgen kan niet, dan heb ik papadag.” Mannen die dat zeggen denken dat wij instant gaan high fiven met ze. Dat we hen nog aantrekkelijker vinden dan we al vonden. En succesvol op de werkvloer maar ook nog eens een goede papa. Hou toch op. Zeg gewoon dat je morgen niet kan. Je hebt andere verplichtingen. Met wie, waar, wat of waarom hoef ik niet te weten.

 

 

En als je al zo graag wil schermen met de reden van je afwezigheid zeg dan gewoon dat je voor kinderen zorgt. Zoals normale volwassen mensen met elkaar praten. Tegen mij hoef je de Woezel en Pip-toon niet aan te slaan. Ik snap je.

 

Jesse Klaver kreeg deze week een draai om de oren van Johan Derksen. Dat het nog niet zo slecht ging met Nederland als de fractievoorzitter van Groen Links zich kan permitteren een papadag te nemen. Volgens Jesse is hij een betere politicus als hij zich ook van zijn zorgtaken kan kwijten. Enter; de papadag. En om zijn papa-imago nog te ondersteunen komt hij ook graag met de bakfiets aan zetten op het Binnenhof.

 

Toen Barack Obama prime minister werd, eiste Michelle dat hij drie avonden per week thuis zou eten. Meestal zalm en broccoli, een van zijn favoriete gerechten. Om hun gezin bij elkaar te houden. Dat deed hij waar mogelijk. Maar denk maar niet dat Barack daarna zat te Netflixen met Michelle op de bank. Hij at met de kinderen, parkeerde twee uur tijd voor hen en ging daarna weer aan het werk. Dat is namelijk wat je moet doen als je het land vertegenwoordigt. Dat kun je er niet halfbakken vanaf brengen. Een politicus zet een groot deel van zijn beschikbare uren in voor de partij, voor het land, voor het volk.

Mensen hebben jou gekozen en het is jouw taak om alles wat je in je hebt te geven om het er zo goed mogelijk van af te brengen. Daar word je voor betaald. En daar ga je de rest van je carrière de vruchten van plukken.

 

Bij een andere baan kun je misschien een dag inlassen waarbij je voor je kinderen zorgt. Maar dacht je dat de directeur van Shell tijd heeft voor een “papadag”? Carrière maken vraagt om een volledige werkweek. Minstens vijftig uur. Anders had je maar een andere baan moeten kiezen. Mijn opa had een wasserij. Die heeft nooit gehoord van een papadag En denk je dat zijn kinderen daar ook maar iets van hebben opgelopen. Tussen de middag deed hij een dutje. En dan liep je met respect en met je vinger tegen je lippen om hem heen. Papa werkte en verdiende het geld. Hij zorgde ervoor dat jij brood op de plank had. Dat is toch ook papadag?

 

Beste Jesse, je bent gekozen voor deze bijzondere taak. Stroop die mouwen nog wat verder op. Doe wat je zegt. Parkeer die dagen met je kinderen naar het weekend. Dan ben je een papa voor je kinderen en een vader voor het volk.

 

Amen.

 

 

Door Pleuntje van der Horst