Franska.nl

Als oudste broer van elf kinderen moest ik mijn moeder – mijn vader was natuurlijk de kost aan het verdienen – vaak meehelpen bij het huishouden. Ik kan me één moment nog heel goed herinneren. Dat ik een binnenlapje van een luier van een mijn jongere broers moest uitspoelen. Ik vond het ver-schrik-ke-lijk. Moest ik met dat lapje naar de wc lopen, het een en ander in de pot gooien, het lapje omspoelen en samen met de katoenen luier in de was doen. Tja. Ik kan beter maar niet vertellen hóe vies ik dat vond. Ook werd ik geacht te helpen met het ophangen van de gewassen luiers. In de zomer wapperden die op de binnenplaats, in de winter hingen die lappen op zolder. Met veel jonge kinderen was alleen al die luierwas zo ontzettend veel werk. Mijn moeder had er – samen met de oudsten, helaas – een behoorlijke taak aan.

Ongelooflijk dat er al binnen één generatie, en al helemaal binnen twee generaties, zoveel is veranderd. Niet alleen met luiers natuurlijk… Toch heeft de boel zich ook in díe wereld enorm  doorontwikkeld! Zo hadden we voor onze eigen vijf kinderen gelukkig al Pampers. Dat scheelde al een hoop werk. En mooi dat het ook nog een flink stuk schoner was dan die katoenen jongens. Maar toen was er nog geen zijdezacht materiaal in verwerkt. En ook dat handige netje, die absorberende toplaag – die de poep uiteindelijk bij de huid weghoudt zodat het huidje niet irriteert – was er nog niet. 

En nu? Je kunt me niet blijer krijgen dan op mijn kleinkinderen te passen. Met de oudsten samen naar de kinderboerderij of gewoon lekker voetballen in de tuin. En met de jongsten op de bank, liedjes zingen. Mijn zoons en dochters doen me geen groter plezier met een telefoontje of ik eventjes wil inspringen… 

Van de kleinkinderen zijn er nu al zes uit de luiers. Maar Semmie (2 jaar), Luca (13 maanden) en de jongste tweeling, Britt en Sophie (op tijd geboren [link naar eerdere aflevering], en inmiddels alweer 6 weken!), moeten nog wel even. Sowieso vind ik mijn kleinkinderen de mooiste en liefste van de wereld, en hun luiers verwisselen vind ik dan ook geen enkel probleem. Dat trauma van vroeger is nu wel weg, haha! Dat komt waarschijnlijk doordat ik zelf een paar jaartjes ouder ben geworden, maar ik geniet óók van die slimmigheidjes van Pampers. Ik vind het zo mooi om te zien hoe deze luiers

zich in één generatie hebben doorontwikkeld. Met handige snufjes, zoals de urine-indicator. Ik hoef Britt en Sophie niet óm het uur te checken op een natte luier, of mijn neus even tegen zo’n Pamper aan te houden… Nee, ik kijk gewoon of het streepje blauw is geworden. Ook merk ik dat hun billetjes droog blijven door die drie absorberende banen. Die helpen echt om het vocht te verdelen. 

En waar ik helemaal van onder de indruk ben, zijn die Pampers die een uitsparing hebben voor het tere naveltje. Omdat de piepkleine tweeling vlak na de geboorte gevoelige naveltjes had, werden deze speciale luiers aan mijn dochter aangeraden. Mooi slimmigheidje, vind ik weer! Toen ik zelf de eerste keer zo’n luiertje omdeed bij Sophie, vond ik het wel spannend. Zo klein was ze, en ik dacht even op te moeten letten of ik ‘m wel aan de goede kant naar voren omdeed. Maar dat was zo gepiept, hoor. Eitje!
Ach, hoe zal ik het zeggen, ik ben gewoon een heel blije opa. Ontzettend dankbaar voor mijn prachtige kleinkinderen. En ook dankbaar voor het feit dat zij in deze tijd vol mooie ontwikkelingen kunnen opgroeien.