‘De aanpak van mijn man was best wel onorthodox, ja.’
‘Als we het dan toch over vervelende buren hebben – hangt het in de lucht bij Franska trouwens? – dan weet ik er ook nog wel een. In ons geval werd de overlast net als in het laatste stukje veroorzaakt door een stel etterbakken van buurkinderen. Ballen die constant over de schutting vlogen, gekrijs om het terugkrijgen van die ballen, nog meer gekrijs als we geen sjoege gaven, ruzies en nog meer ruzies, ook tussen de ouders van deze bloedjes, kortom: terreur.
Af en toe gaf mijn man een brul of het wat rustiger kon, af en toe zette ik een keel op. Want het stadium van aanbellen voor een goed gesprek waren we na wat vruchteloze pogingen lang en breed gepasseerd, dus gingen we ten einde raad maar voor lik op stuk. Het hielp niet, of maar heel eventjes, het kostte bakken met energie, we raakten er geïrriteerd door en, misschien nog wel het allerergste, we begonnen de tuin te mijden als dat spul van hiernaast buiten zat. En dat terwijl we een joekel van een tuin hebben waar we altijd dol op zijn geweest.
Op een maandagochtend nadat het in het weekend weer eens bal was geweest, toen mijn man de deur uitstapte om naar zijn werk te gaan, liep hij twee van de drie knaapjes van hiernaast tegen het lijf. Wat hij er later over zei is dat de impuls sterker was dan de ratio en dat hij het niet zo gepland had, maar dat het hem een soort van overkwam. Hij had de oudste bij zijn kraag gegrepen en hem toegebeten dat als wij nog ooit last zouden hebben van hun asociale en onaangepaste gedrag, hij de dag zou berouwen dat hij ooit geboren was. Daarna had hij zich tot het andere kereltjes gericht en gezegd dat hij hem ook wel wist te vinden dus dat hij ook maar beter heel erg kon oppassen in het vervolg. En dat ze wel naar hun pappa en mamma konden rennen om te gaan klikken maar dat dat ze helemaal niets zou helpen.
‘De dag berouwen dat je ooit geboren bent?’ vroeg ik mijn man. Een quote uit de Godfather, zei hij. En nee, hij had geen idee hoe hij daaraan was gekomen maar het had dus wel effect gehad. Want sinds die dag wordt er normaal gespeeld hiernaast, zijn de ruzies te hebben en helpt het al als we gewoon ‘ssssst’ roepen.’
Pamela’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
