Franska.nl

Hè bah. Blijkt vier op de tien uitzendbureaus op verzoek te discrimineren. Dus bedrijf X zet een opdracht uit bij uitzendbureau Y en zegt geen kandidaten met etnische achtergrond of huidskleur zus of zo te willen en daar gaat dat uitzendbureaus dan in mee. Of dit in de haak is? Het is al langer bekend dat dit voorkomt. Het College voor de Rechten van de Mens sprak al eerder zijn ‘verbijstering’ uit over deze vorm van arbeidsmarktdiscriminatie en ook de Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid liet zich al eerder kritisch over deze kwestie uit. Dus dat de uitzendbranche zelf ook niet blij is met deze praktijken en ze ‘een doorn in het oog’ noemt, laat zich raden. 

Nadat het televisieprogramma Radar afgelopen januari naar buiten bracht dat er op grote schaal gediscrimineerd wordt in het uitzendwezen, stuurden de grotere uitzendbureaus – waaronder Tempo-Team en Randstad –  hun medewerkers zelfs verplicht op een antidiscriminatiecursus. Aan goede wil en beloftes tot beterschap geen gebrek dus. 

Maar nu even als advocaat van de duivel: jij werkt als intercedent bij een uitzendbureau en één van je klanten, laten we zeggen een transportonderneming, vraagt om een administratief medewerker. ‘Absoluut géén vrouw met een hoofddoek’, word je te verstaan gegeven, want die zou ‘tussen al die rouwdouwers van kerels hier geen leven hebben’. Je hebt net die antidiscriminatiecursus gevolgd en weet dat deze opdracht zo’n ‘typisch gevalletje van’ is. Maar hoe moet jij je klant, die per slot van rekening nog altijd koning is, er in vredesnaam van overtuigen dat het dragen van al dan geen hoofddoek geen enkel verschil maakt en niets zegt over de kwaliteiten van een kandidaat?

Eind vorig jaar voerde de Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid een onderzoek uit waaruit bleek dat dertien procent van de ondervraagde uitzendbureaus mee wilde werken aan het buiten de deur houden van arbeiders van bepaalde afkomst. Nu blijkt uit een steekproef onder uitzendbureaus dat het om een veel hoger percentage gaat: veertig procent. De staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft daarom donderdag per brief aan de Tweede Kamer laten weten dat er ‘absoluut nog veel werk te verzetten is’. En dat er extra inspecteurs worden aangetrokken voor ‘verkennende inspecties’. De staatssecretaris denkt discriminatie hiermee tegen te kunnen gaan.

Ik help het mevrouw de staatssecretaris – echt waar – hopen!