Over 5 jaar Franska.nl
Voor Franska,
Franska is vandaag vijf jaar geworden en dat vieren wij. Ik denk, los van de 10.000 artikelen die we met liefde geschreven en vormgegeven hebben, vooral aan de vrouw die Franska.nl de kleur gaf die het heeft: Franska Stuy. Toen ik als heus ervaren tv-maker maar als beginneling in bladenland bij Sanoma Uitgevers begon, was zij de prinses van print. De koningin van de weekly’s. Ze leidde het schip Libelle dat jaarlijks zorgde voor heel veel nullen van de omzet van ons bedrijf. En nu is het heus niet zo dat iedereen die bij haar de kunst kon afkijken ook een groot bladenmaker werd, maar Karin Swerinck (Glamour, Vogue, LINDA.) en Marie Nanette Schaepman (JAN, Vogue Living, Vogue) zijn een paar grootheden die van Franska het vak mochten leren.
Toen Franska na een lang Libelle-avontuur voor onze uitgeverij koos om haar digitale platform te beginnen, moest ik mezelf af en toe in de bovenarm knijpen. Ook dit was een uiting van haar vrije geest.
‘Hoe is Franska nou echt?’, wordt mij vaak gevraagd. Dat van die grote, betrokken, elke-komma-lezende hoofdredacteur kennen de vragenstellers wel. Als ik aan Franska denk, zie ik haar samen met haar geliefde. Ik zit in de binnentuin van hotel Costes in Parijs waar ik als hoofdredacteur van Marie Claire ben om de shows te bekijken. Franska loopt binnen met haar man. Ze zijn een paar dagen weg, samen. En dan gaat ze bij voorkeur naar Italië, of naar Milaan. Of naar Finland natuurlijk waar ze weken van rust en licht genieten. Ze komen bij me zitten, Franska heeft haar tas, Tod’s geloof ik, op schoot. Ik gluur over de rand want ik zou er bijna de kaart voor de CHANEL-show (bijna hè) voor over hebben om te zien wat erin zit. Met sierlijke schwung trekt ze haar leren handschoenen uit, zoals iets oudere vrouwen dat doen. Met geduld en een souplesse die alleen lukt als je het honderdduizend keer hebt gedaan. Minstens. Ze legt de lange handschoenen eerst op haar schoot en aait er zonder het te weten zachtjes over om ze daarna in een speciaal tasje te stoppen. Ze ziet mijn blik, zoals ze altijd alles doorheeft. Die handschoenen, zo vertelt ze, zijn een cadeau van een inmiddels overleden vriendin. En die koestert ze.
Dat is voor mij Franska. Imponerend heus, maar van binnen zacht en zoet als een suikerspin. Gefeliciteerd grote roerganger, op naar minstens vijftig jaren jou.
Door: May-Britt Mobach
