Ouwe rommel is hip

 

Heb jij het nog ergens? Dat suède rokje met van die baantjes en metalen drukknoopjes? Een India-sjaal of zo’n ‘Chanel’-ketting (zo heette dat toen, waren allemaal neppers natuurlijk). De tas met franjes en die broek met wijd uitlopende pijpen? Een brilletje met van die kleine glaasjes of die bloes met hele lange mouwen met van die volants eraan? Een gehaakte poncho of dito mini-jurk?

 

Om me heen zit een stelletje modefreaks, dat beweert dat je alles moet bewaren, omdat het allemaal terugkomt. Nou… Hier spreekt een ervaringsdeskundige.

 

Stink er niet in

 

Tenzij je een museum wilt beginnen natuurlijk. Want op de een of andere manier lijkt het alsof alles terugkomt, maarrr, het is toch altijd weer in een andere gedaante. Je broek met wijd uitlopende pijpen is van het verkeerde materiaal of nét niet helemaal het model anno nu. Heet nu trouwens flared jeans, dus zelfs de naam is anders. Zelfde geldt voor het rokje, de bloes en de tas. Het wordt al snel een verkleedpartij in plaats van hip.

 

En denk je dat je dochter of buurmeisje er echt in wil lopen? Kan zijn hoor, maar ik betwijfel het. En  wie is er gezegend met precies hetzelfde figuur als toen, zodat ‘ie het zelf weer aan kan doen? Stel… Je bent zo’n slanke geluksvogel die nog een 

 

 

taille heeft en stel dát het al past, dan nog… Het zou hooguit leuk kunnen zijn voor een sixties-feestje, maar daar houdt het dan toch al gauw mee op. Toch?

 

Sstt…
 

Niet tegen die modemeisjes zeggen, hè? Dat ik niet helemaal geloof in dat vintage…

 

 

Door Franska

Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.

 

Beeld: Fashionscene