Franska.nl

Een paar jaar geleden ben ik gescheiden. Voor mijn gevoel was ik gelukkig getrouwd en ik was dan ook volledig uit het veld geslagen toen mijn ex totaal onverwacht zei dat hij bij me weg wilde. Er was een ander en met haar wilde hij verder. En er was niets meer aan te doen, zijn gevoel voor mij was al een hele tijd weg. Samen met onze twee zoons bleef ik perplex achter.

Inmiddels heb ik mijn leven weer aardig op de rit. Om de week logeren de kinderen een weekend bij mijn ex. Officieel woont hij nog niet met zijn nieuwe liefde samen, maar in het vader-zoons-weekend is zij er steeds vaker. Tot grote frustratie van mijn zoons. Ze zien hun vader al zo weinig en dan moeten zij de aandacht ook nog verdelen met zijn vriendin. Een vrouw met een flinke carrière, die niet zoveel met kinderen heeft. En mijn jongens voelen dat natuurlijk.

Het gebeurt steeds vaker dat ze na zo’n weekend bij hun vader weer bij mij thuiskomen en erg verdrietig zijn. Hun vader heeft steeds minder aandacht voor hen en zeker nu zijn vriendin besloten heeft om definitief bij hem in te trekken, zien ze de bui al hangen. Ik krijg de indruk dat ze veel ruzie met elkaar maken. Zo blijft er weinig over van de toch al fragiele band die ze met hun vader hebben. Jongens van twaalf en vijftien kunnen zich niet zo makkelijk uiten en na zo’n weekend zijn ze vaak stil en teruggetrokken. Ik moet dan ook alle zeilen bijzetten om de sfeer in huis een beetje ontspannen te houden. Wonder boven wonder lukt dat aardig en hebben we het eigenlijk best gezellig met z’n drieën.

Vorig jaar vierden we eerste kerstdag bij mijn zus. Zij heeft twee meiden in dezelfde leeftijd als mijn jongens en we hadden een topdag. Het was ontspannen zoals kerstmis zou moeten zijn. De volgende dag haalde mijn ex de jongens bij mij thuis op. Terwijl ik ze gedag zei, viel me opeens de teleurstelling in hun ogen op. Toen ik naar buiten keek zag ik de vriendin van hun vader naast hem in de auto zitten. Hij had de jongens beloofd dat ze deze dag met z’n drieën door zouden brengen en nu hield hij zich weer niet aan de afspraak. De kinderen stapten boos en nukkig in en de auto reed met grote snelheid weg. Hun vader was duidelijk geïrriteerd dat de jongens zijn geliefde niet wilden begroeten.

Samen met een vriendin, die ook alleen was op tweede kerstdag, had ik een dagje wellness geboekt in een resort in Limburg. Toen ik tussendoor even de berichten op mijn telefoon checkte, zag ik dat ik zeven oproepen had gemist. Mijn jongens probeerden mij blijkbaar al de hele middag te bereiken. 

Op de voicemail hoorde ik dat hun vader ze na de zoveelste ruzie in de auto had gezet en bij mij voor de deur op de stoep had afgezet en zo was weggereden. En omdat ze de sleutel niet bij zich hadden, stonden ze voor de deur te wachten tot ik thuis was. In paniek belde ik mijn zus die meteen naar de kinderen toe ging om ze op te vangen. Mijn vriendin en ik reden zo snel als we konden terug naar mijn huis. Toen ik mijn ex probeerde te bellen, nam hij niet op.

Ik liet de jongens eerst maar even uitrazen en hun verhaal doen. Mijn ex had bedacht dat hij de jongens op tweede kerstdag aan de ouders van zijn vriendin wilde voorstellen. Natuurlijk had hij zijn zoons hier niet op voorbereid. Ze waren heel erg boos geworden en weigerden om mee te gaan. In plaats van begrip van hun vader kregen ze een enorme preek over wat ze allemaal wel niet fout deden en hoe verdrietig zijn vriendin hierom was. En alsof dat nog niet genoeg was, had hij ze uiteindelijk bij mij thuis op de stoep afgezet en was hij weggereden.

De dag na kerst nam ik contact op mijn advocaat en vertelde wat er was gebeurd. Daarna belde ik mijn ex en zei hem dat ik de omgangsregeling wilde veranderen. De jongens zijn nu inmiddels oud genoeg om door de rechter te worden gehoord. Wat zij willen is nu het belangrijkste. Volgend jaar met kerst mogen ze van mij kiezen. Als ze niet naar hun vader willen, vind ik het prima. Maar ik ben bang dat mijn ex dat ook vindt en zijn kinderen liever kwijt dan rijk is…