Franska.nl

Soms hebben wij op de redactie van Franska.nl heel goede ideeën. 

En soms ook niet. 

Soms delen wij die ideeën ook nog met de redacties waarmee we de werkvloer delen, en soms worden we daarom ook stevig uitgelachen. Maar ja… je kan het toch proberen. 

Zo heb ik laatst het idee geopperd om van die kauwsieraden aan te schaffen tegen de stress. Ken je ze? Ik zag ze laatst nog op tv. 

Ja, ook wij kennen natuurlijk weleens stress. Zo schiet ik onmiddellijk in een kramp als Eva Jinek aan me voorbijloopt om haar vriendin May-Britt te begroeten. En als Janny komt voor Franska, en haar vriend André van Duin dan meeneemt, dan weet ik gewoon niet waar ik moet kijken van de zenuwen. Moet je nou “gewoon” doen tegen zulke sterren, of moet je ze met rust laten? Ik worstel daarmee en schiet subiet in de stress, omdat ik niet weet hoe ik me op zo’n moment moet gedragen. 

Ik dank dus de hemel dat ik meestal thuis mag werken, maar soms moet je natuurlijk weleens naar de redactie om iets te regelen, te bespreken, of gewoon om even je gezicht te laten zien. Vandaar dus dat het mij een goed idee leek om voor de mensen die maar heel af en toe op de redactie verblijven dan van die kauwsieraden neer te leggen. In plaats van wéér een dropje stop je dan gewoon een schaakstuk in je mond, of zo. Of een gouden medaille. De sieraden zijn van siliconen gemaakt, dus je komt er ook niet van aan! Tenzij je ze van schrik ook nog doorslikt natuurlijk. Maar dat lijkt me een kwestie van oefenen. 

Stel dus dat Kiki van Amayzine meneer Bloom volgende keer meeneemt naar de redactie, dan zie ik het dus voor me: Zij schrijdt langs mijn bureau alsof ze nooit anders doet dan Orlando Bloom interviewen, en op het moment dat hij mij dan passeert valt mijn mond dus open. En die van Danique natuurlijk ook. En Irene en Anouk blijven ook niet achter. 

Nou weet ik zeker dat May dan liever niet wil dat we op zo’n moment massaal de toetsenborden onderkwijlen, want dat staat zo onsmakelijk. Bovendien gaat dat lastig samen met de redactie van Flavor Flav die ook op onze vloer huist. Daar worden namelijk de lekkerste gerechten behandeld, waardoor kwijlen sowieso al een onderdeel van onze redactievloer is, maar “Orlando-kwijlen” is toch net even anders en het ziet er een stuk dommer uit. En dat is dus niet de bedoeling! 

Vandaar dat ik die stresssieraden dan maar voorstelde. 

Maar het is alweer afgekeurd. 

Dat ploffen van al die afgelebberde dingetjes, die op de bureaus kletteren als onze monden openvallen, dat vond men hier geen goed idee. Bovendien zal je nét zien dat Wieke even gaat plassen, en dat ik dan niet meer weet of ik nou zat te kauwen op dat Yin en Yang geval, of dat ik voor vandaag een voetbal had gekozen. En welke stop ik dan daarna weer in mijn mond? Of zij? Want meenemen naar de toiletruimte leek ons ook weer niet zo’n fris idee. Maar al die schoteltjes op de bureaus met daarop afgelebberde siliconenspeeltjes – of het alternatief: iedereen met een afgekloven speeltje om de nek – leek ons ook niet zo representatief als er iemand binnenkomt. Zeker niet als je ze dan ook nog door elkaar gaat gooien. 

Gadverjasses nee, wij schieten wel gewoon weer in de stress als er een ster langsloopt. Dat lijkt me beter voor iedereen. 

O! En ze hebben ook gewoon een pen om op te kauwen, zie ik! 

Maar eh… die had ik toch al?