Onze favoriete camping
Marjan (47) en haar man Frank (51) gaan al jarenlang naar dezelfde camping, waar ze het elk jaar ontzettend naar hun zin hebben. Hun twee kinderen Jasmijn (15) en Sander (13) gingen altijd mee, maar nu willen ze er absoluut niet meer heen. De reden? Het is een nudistencamping.
‘Op vakantie gaan met z’n vieren is altijd iets waar we naar uitkeken. En dan vooral de zomervakantie, want dan gingen we vaak drie weken weg. Dat was dan onze grote vakantie. Natuurlijk gingen we weleens weg in de winter of het voorjaar, maar dan altijd korter en niet vaak ver weg. Jasmijn en Sander keken dan ook altijd het meeste uit naar de zomervakantie en ze vinden kamperen ontzettend leuk.
Al ruim tien jaar gaan we naar dezelfde camping in Frankrijk. We kennen inmiddels de mensen die daar werken dus ook al heel lang, en veel mensen komen net als wij elk jaar terug. Een aantal staat er zelfs langer dan wij. En ja, het is een nudistencamping. Daar zijn wij de eerste keer eigenlijk per toeval op gestuit en we besloten het een kans te geven. En Frank en ik willen niets anders meer. De kinderen hebben het ook altijd naar hun zin gehad, maar de laatste jaren gaat het steeds moeizamer.
Frank en ik weten dat er nog wel een taboe hangt rond nudisme. Dat het allemaal heel seksueel zou zijn, iets wat dus absoluut niet waar is. Thuis zijn wij ook absoluut geen naaktlopers, maar op vakantie vinden wij het heel fijn. Nergens wordt op de camping raar naar je gekeken, het is allemaal heel gewoon en heel ontspannen.
Onze kinderen maakten ook altijd vriendjes op de camping, maar de laatste jaren hebben ze het steeds minder naar hun zin. Eerst gingen we altijd drie weken, maar de laatste twee jaar zijn we maar anderhalve week gegaan, omdat ze het écht niet naar hun zin hadden. Ze voelen zich er niet prettig bij om naakt rond te lopen, zeggen ze. Daar hebben wij begrip voor en zij lopen op de camping nu ook met kleding aan. Alleen in het zwembad is het verplicht om naakt te zwemmen, dus daar moeten de kleren wel uit.
Dit jaar leek onze zomervakantie in het water te vallen vanwege corona, maar nu kunnen we uiteindelijk toch op reis. Frank en ik willen dus heel graag de auto pakken en richting ‘onze’ camping gaan. Helaas, Jasmijn en Sander zijn onverbiddelijk: ze willen echt niet meer naar de nudistencamping. Mijn man en ik hebben er alle begrip voor dat ze in de puberteit komen en zich wat bewuster worden van hun lichaam. Drie weken lang naakt rondlopen is dan inderdaad misschien niet ideaal.
Daarom hebben wij de afgelopen jaren geprobeerd een compromis te sluiten: een week á anderhalf naar onze camping, en dan mogen zij de andere twee weken bepalen waar we heengaan. Dat leek ons een heel schappelijk voorstel. Maar dit jaar is er iets veranderd. Elke keer als we het hebben over de vakantie en dit plan, wordt er luid geschreeuwd dat ze er absoluut niet heen willen en dan niet meegaan.
Jasmijn gaat waarschijnlijk nog maar een paar jaar mee en dan wil ze liever met vriendinnen, dus onze vakantie met z’n vieren willen we er tot die tijd echt wel inhouden. Moeten we dan toegeven, en ergens anders heen? Mijn man en ik kijken er elk jaar zo naar uit om naar onze vaste camping te gaan. Het is echt onze rustplek, en het voelt ook zo verkeerd om dat op te geven.’
