‘Kijk, je kunt er ergens helemaal niets van zeggen. Want dat zij rommel laten liggen in hun tuin, dat moeten onze buren zelf weten. Maar ik kijk er vanuit mijn raam de hele dag naar. Dat is zo storend.

En dus hebben we steeds meer ruzie en mot met de buren. We hadden altijd een goede band, maar nu krijgen we toch wat gedoe tussen ons. Er liggen in hun tuin wel duizend dingen: oude autobanden, stukken van oude tuinmeubels, kapotte fietsen en weet ik het wat. Van alles wat ze maar een beetje in een hoek op een hoop gooien. De rest van de tuin onderhouden ze ook al amper: er ziet niets gezelligs uit en er wordt nauwelijks gesnoeid of een bloemetje geplant. Nee, het lijkt nergens naar. En dat is op zich ieders eigen probleem of zaak, maar ja, ik heb nou eenmaal uitzicht op hun tuin. Ik zie een vuilniszak staan, een berg emmers, oude ballen, oud speelgoed, zelf een oude stoel. Allemaal meuk. Maar ze ruimen het niet op, maar gooien het gewoon in de hoek van hun tuin. Ik denk dan: rij een keer langs de stort en het is opgelost. Maar het boeit ze niets.

Dat maakt het zo zonde voor ons. Als je uit je raam altijd rommel ziet, dan doet dat toch wat met je. Je zou ze bijna willen aanbieden van hop, ik help jullie wel een zaterdag met opruimen. Maar de buren moeten er niets van weten. Ik heb het wel eens gezegd en toen reageerden ze heel verbaasd. ‘Wat, die oude stapel? Is dat nou zo erg? De rest van de tuin is toch groen?’. En dat was dat. Meer werd er niet over gezegd en ze maakten duidelijk dat ze vinden dat wij maar een beetje zeuren… Ze hebben inderdaad gras en wat boompjes staan. Maar om nou te zeggen dat het een verzorgde tuin is… Nee. Het is een zooi en ze doen er niets aan. Wij zijn vaak aan het tuinieren en vinden het heerlijk als alles mooi aan kant is. En omdat onze tuinen toch aan elkaar grenzen, zie je het zo erg, dat het zo’n verschil is.

Ik vind dat je het aan je buurt een beetje verplicht bent om je basis op orde te hebben. Het stoort me elke dag meer en meer, maar blijkbaar helpt het niet om er iets van te zeggen. Een tuin hoort gewoon bij het onderhouden van je huis. Ik wil niet eens weten hoe het er bij hen binnen uitziet… Bah. Nee. Dat goede contact hebben we allang niet meer. Het zijn in ieder geval heel andere types dan wij.

Dus nu weet ik niet wat ik moet doen. Is het iets wat ik maar gewoon moet accepteren? Of kan ik er mee naar een rechter toestappen?’