Ons nepnieuws

 

Er worden tegenwoordig dingen beweerd op het internet die kant noch wal raken. En die worden dan verspreid als waren het de woorden van Onze-Lieve-Heer himself. 

 

 

 

Ja, niet dat ik de woorden van Onze-Lieve-Heer zomaar voor lief neem, want ook díe zijn weer door anderen opgetekend, en dus waarschijnlijk gaandeweg volledig uit zijn verband gerukt door ego’s, snode plannen, typefouten, storingen, oponthoud en miscommunicaties. Alleen zij die erbij waren, weten dus wat er toen gebeurd is, maar zij die er niet bij waren zullen het helaas moeten hebben van overleveringen. En als ik dan lees hoe vaak de Bijbel nu al is aangepast, dan vraag ik me toch een beetje af of het verhaal nog wel klopt. Hoe ver we zijn afgedwaald van de originele versie? En in hoeverre worden de opgetekende woorden eigenlijk nog gebruikt zoals ze door de eventuele eerste verspreiders bedoeld waren?

 

Ik vind dat bij een Bijbel, waar al dik tweeduizend jaar over wordt gediscussieerd en nagedacht, dus al lastig. Maar met de tegenwoordige verhalen die via internet worden verspreid vind ik het helemaal moeilijk om nog te geloven wat ik zie, hoor en lees. Want zelfs alles wat je in filmpjes ziet schijnt nu vaak nep te zijn. Dus hoe kunnen we elkaar dan nog ergens van overtuigen? Wat is het goede en wat is de waarheid? Hoe check ik dat nu nog?

 

Openheid van zaken (bijvoorbeeld) wordt tegenwoordig niet meer aangewend om er iets van te leren (en het volgende keer dan beter te doen) maar om mensen te kunnen cancelen. En geen mens durft daardoor nog eerlijk te zijn en dus draaien politici tegenwoordig de feiten maar gewoon om. Belachelijk, doodvermoeiend en levensgevaarlijk!

 

Maar het blijven maar mensen. En mensen zijn op hun hoede als ze denken te worden gecanceld. Net zoals ze op hun hoede zijn als ze denken te worden voorgelogen. Maar hoe ik die twee nu nog uit elkaar kan houden?

 

Kijk, als de zon schijnt, wordt het warm in huis. Maar als het warm is in je huis, hoeft dat nog niet te betekenen dat de zon ook schijnt! Dat kan dan net zo goed door de kachel zijn gekomen, maar daar gaan veel mensen op internet voor het gemak aan voorbij. Want (denken) gelijk (te) hebben voelt hartstikke fijn. Of we daarmee nou schade aanrichten of niet, we geloven graag wat we willen geloven en wat ons uitkomt. En niet meer wat ons iets leert of overtuigt.

 

Marijke Gordijn schijnt in haar boek ‘Licht’ te hebben geschreven: ‘Paracetamol helpt tegen hoofdpijn, maar daarmee kun je nog niet zeggen dat hoofdpijn veroorzaakt wordt door een tekort aan paracetamol.’ En zo is het ook!

 

Dus wat kan ik dan nu nog met internet, kranten, of tv? Ik zie in het half-acht-journaal (RTL4) dezelfde oorlogsbeelden voorbijkomen als ik in het acht-uur-journaal van de NOS zie. Maar volgens de ondertiteling zeggen de mensen op de betreffende beelden totaal iets anders. Dus welk journaal geeft nu de waarheid weer? Gewoon in Nederland hè?!?

 

Ik kan bij veel van die oprui-, klaag-, en zeurberichten in de zogenaamde “sociale” media vaak nog wel de onzin eruit filteren. Daar worden vaak rekensommen gebruikt die helemaal niet kunnen, of stellingen gebruikt die gewoon zichtbare, domme fouten bevatten. Maar als ze mensen aan het woord laten in een taal die ik niet spreek, dan moet ik het toch echt hebben van de vertalingen. En als die vertalingen, bij dezelfde beelden op twee verschillende netten in Nederland (!!!), al niet overeenkomen, waar blijf ik dan? Wie moet ik dan nog geloven bij wederzijdse beschuldigingen over (bijvoorbeeld) nepnieuws?

 

Ik vind dat iets om radeloos van te worden. Als (louter) nieuwsconsument al!

 

Laat staan als je dus in zo’n oorlogssituatie leeft, en van meerdere kanten beschoten en besodemieterd wordt, en je kinderen er niet tegen kunt beschermen.

 

En ik snap dan ook niet dat “Onze-Lieve-Heer” dat gewoon maar toestaat. Want “onze” betekende toch “van ons allemaal”? Ik lig daar wakker van.

 

 

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke