Onhandig? Of broodnodig!
Ik zit met een vriendin aan de borrel in Utrecht. En na wat drankjes is het de hoogste tijd voor een toiletbezoek.
Dus stiefel ik naar de wc’s achter in het café. Vanuit een automatisme scan ik de bordjes boven het toilet: welke deur moet ik hebben? Op de een of andere manier heb ik namelijk een twijfelachtige gave. Ik wandel, als ik niet goed oplet dus, áltijd de mannen-wc in. Waar ik dan tegen een stel staande kerels aanloop die staan te piesen boven een lange bak. Als de blikken die dan de mijne kruisen konden doden, was ik niet meer in staat dit te vertellen aan jullie.
Maar nu zie ik in plaats van de gebruikelijke bordjes twee verschillende iconen. Eh?
De iconen geven aan wat voor toiletten er in de ruimte aanwezig zijn. Een vast toilet + urinoir achter de ene deur en twee vaste toiletten achter de andere. Even ben ik in de war. Wat is dit voor gekkigheid? Ah. Dan valt het kwartje: genderneutrale toiletten.
Met wat hersengekraak besluit ik dat de twee vaste toiletten de voormalige damestoiletten zijn, dus wandel ik die deur door. Ook nu ik dit schrijf weet ik nog niet zo goed wat ik ervan vind. Het idee dat ik net mijn panty sta op te hijsen en mijn make-up check en er dan een man binnenkomt, vind ik niet prettig.
Tegelijkertijd besef ik dat dat ouderwets is
De hele discussie gaat natuurlijk niet over mij. Het gaat over mensen die zich niet thuisvoelen in een hokje en óók erkend willen worden. Misschien zit daar het probleem wel in bij mij. Ik zie iedereen als mens. En sluit niemand buiten. Vóór de Black Life Matters-beweging vielen ‘mensen van kleur’ me niet op. Nu wel. En nog steeds maakt het me niks uit wie je bent of waar je vandaan komt. Je bent mens en dat is voor mij het enige dat telt.
Ik vind het alleen lastig als ik, bewust vrouw, met vrouwendingen bezig ben en een man, bewust man, dat op het toilet komt verstoren. Dan vind ik een beetje privacy toch wel prettig. Ik weet niet zo goed wat wijsheid is.
Dus vraag ik het aan een jonge meid van 12
Ik ben elke keer weer verbaasd wat voor wijsheid er uit dit jonge grietje komt. Net twaalf geworden, maar de uitspraken die ze af en toe doet, daar kan ik wat van leren! En aangezien zij van de generatie is die met dit soort vraagstukken opgroeit, ben ik wel even benieuwd: wat vindt zij daar eigenlijk van?
‘Tja,’ antwoordt ze gevat, ‘mij maakt het niet zoveel uit hoor. Het enige wat ik denk is dat ze bij mij op school gewoon de gelegenheid hebben aangegrepen om een toilet speciaal voor het personeel te maken. We hadden eerst twee toiletten op die vleugel en nu nog maar één, dat vind ik wel stom.’
Ik grinnik. ‘En verder?’ Ze haalt haar schouders op. ‘Lekker belangrijk, zo is dit nu eenmaal.’ Zie hier weer. Toch een wijze les. Gewoon je schouders ophalen en gaan plassen. Niks meer. Niks minder.
