Oma’s hanenkommen
Monique: Mijn hanenkommen waren ook ooit zo bont en kleurig. Had ik maar niet zo vaak soto ayam moeten maken, dan waren ze nu niet zo flets geweest.
Dat zit zo: ik erfde deze Chinese hanenkommen van mijn oma. Ze was 92 toen ze overleed en woonde al veertig jaar in hetzelfde huis. Een bomvol huis bomvol herinneringen, vooral aan Nederlands-Indië waar ze vanaf haar huwelijk met mijn opa in 1925 (ze trouwden met de handschoen!) tot 1947 met haar gezin heeft gewoond. Mijn moeder en mijn tantes zijn er alle drie geboren. Bij het leegruimen van mijn oma’s huis mochten alle kleinkinderen om beurten iets uitzoeken. Een systeem dat ik iedereen kan aanraden. We waren met z’n zessen, goed te doen. Geen geruzie, geen gedoe, het werkt!
Ik had goeie en vooral heerlijke herinneringen aan deze hanenkommen. Mijn oma kon fantastisch Indisch koken. Ze had altijd iets lekkers in huis; op het gasfornuis stond meestal wel wat te pruttelen. Zo niet, dan maakte ze snel wat. Het rook er naar trassi en sereh. Vaak maakte ze soto ayam, mijn lievelingskostje (nog steeds, mijn kinderen zijn er gelukkig ook dol op). Die aten we dan uit deze kommen. Toen nog kleurig en bont. Allemaal handbeschilderd met een haan, een pioen en een bananenblad. Mijn oma had dan wel een (voor die tijd) moderne Piet Zwart keuken, een afwasmachine had ze niet. Dat bleek de redding te zijn voor haar Chinese hanenkommen. Nadat ik ze bij het verdelen van haar spullen had weten te bemachtigen, ging het snel bergafwaarts met die bonte kleuren. Soto ayam stond bij ons thuis nu eenmaal vaak op het menu. Traditiegetrouw aten we die natuurlijk uit oma’s kommen. Die vervolgens in de afwasmachine belandden. Vaak. Te vaak. Nu zijn ze flets. Nooit aan gedacht om ze met de hand af te wassen. Daar ben ik dan weer te lui voor. De soto ayam van mijn oma smaakt net zo lekker uit fletse kommen, weet ik. De herinneringen aan mijn oma blijven gelukkig kleurig en bont.
Mijn (oma’s) recept voor soto ayam vind ik lastig om te geven. Ik doe namelijk maar wat. Met gevoel en uit mijn hoofd. En véél proeven tussendoor. Geen idee van hoeveelheden, geen idee hoe ik dat op zou moeten schrijven. Ik maak het ongeveer net zoals Oma Emmy van 24Kitchen. Er zit een handig filmpje bij over hoe je de soto (de soep) maakt. Er zit helaas geen foto bij van het eindresultaat. Maar als je het recept gewoon volgt komt het helemaal goed. En dit recept met boontjes in plaats van kool is ook lekker. Selamat makan!
O ja, ik geef er altijd sambal oelek bij. Zó gemaakt.
Ik zou best nog wat kleurige Chinese hanenkommen willen hebben, helaas kan ik ze nergens vinden. Ja, hier vond ik de mooiste. Oud, handgevormd en handbeschilderd, allemaal uniek. Net als die van mijn oma. Maar niet te koop helaas. Heeft iemand de gouden tip?
Monique, oorspronkelijk stilist (later hoofdredacteur van o.a. vtwonen), noemt zichzelf een ‘visual addict’. Ze heeft een hekel aan hypes en houdt van design èn van brocante. Ze vindt reizen net zo leuk als thuis zijn. Haar motto: investeer in herinneringen, kijk vooruit, geniet van vandaag.
