Oma Tingeling…

 

‘Ik droom, ik droom, ik droom.’ Weet jij het nog? Mik en Mak, die in een soort van polonaise achter elkaar aanliepen en net deden of ze aan het slaapwandelen waren. Op een of andere manier is dit beeld met de bijbehorende tekst nooit uit m’n hoofd verdwenen.

 

Net als de naam van Oma Tingeling. Laatst kwam het weer eens op tv, omdat het over Adèle Bloemendaal ging en over wat voor leuks ze allemaal gedaan had. Ze speelde ook een keer mee in die tv-kinderserie uit het jaar… uh… weetiknietmeer. En Mik (Donald Jones) was natuurlijk haar man. En dan die vervelende meneer Humdrum, die achteraf bekeken natuurlijk degene was die ervoor zorgde dat het elke keer weer spannend was. Maar wat had ik een hekel aan die man. De engerd.

 

Hoe ik bij meneer Humdrum kom?

 

Omdat er ineens een soort Humdrum-achtige bedrijven bestaan. En ik uit steeds meer hoeken en gaten hoor, dat die bedrijven mensen van pakweg boven de 55 benaderen met de vraag of ze hun huis willen verkopen. Sterker nog. Ze hebben ons ook al benaderd. Dan bieden ze je een bedrag voor je huis, mag je er zelf tot je dood in blijven wonen en als je dan ‘omvalt’ is je huis ‘vrij’ en van hen. Om er verder mee te doen wat ze willen.

 

Eng. Vind ik.

 

Om te beginnen al dat ze je weten te vinden. En ten tweede dat het eigenlijk ook misschien nog best aantrekkelijk klinkt. Heb je ineens een bups geld en hoef je je daar alvast nooit meer zorgen over te maken. Tenminste zo lijkt het. Ik weet er namelijk meteen allerlei enge scenario’s bij te bedenken. Misschien dat ik teveel fantasie heb en in m’n hoofd overal meteen een veel te spannende film van maak. Of misschien kijk ik wel teveel ‘Criminal-Minds’-achtige series.

 

Kan zijn hoor…

 

Maar als je je dus meneer Humdrum en Oma Tingeling herinnert val je misschien ook in de leeftijdscategorie en daarmee de doelgroep die benaderd wordt. Ik vind het dus griezelig, zoals ik al zei. Of heb jij er goeie ervaringen mee? Of heb je er goeie dingen over gehoord? Ik ben heel erg benieuwd.

 

 

Door Franska

Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter