Oh jee… zou het echt zo zijn?
Ik las van de week dat het ernstig gesteld is met relaties in Nederland. Misschien zit er wel een kern van waarheid in?
‘Mannen hebben heel misschien vanuit hun werkfunctie nog iets te zeggen, maar thuis niks meer. Ze gelden niet als partner/echtgenoot, maar als oudste kind dat steeds gecorrigeerd moet worden. Ik zie het om me heen gebeuren. Het matriarchaat in Nederland is allang een feit.’
Deze visie (van een vrouw!) las ik op twitter deze week, kort nadat wij op Facebook hadden gezet dat mannen niet kunnen zoeken. Als je zag wat daarop binnenkwam. Zo ongeveer iedereen was het met ons eens. En hoe ik vervolgens de mannen, die erop durfden te reageren, voor de gek zat te houden… Volgens mij heeft degene die dit op Twitter heeft gezet misschien nog gelijk ook. Oh gottegottegot. Daar moet ik eens heel goed op gaan letten. Ben ik ook zo bezig? Maak ik me ook schuldig? Ai.
Ineens hoor ik mezelf:
‘Zeg als je de katten eten geeft, is het handig als je het lege zakje van het voer even vol water laat lopen en schoonspoelt, dan gaat de vuilnisbak niet stinken.’
‘Die handdoek die daar op een prop ligt, moet zeker in de was? Of wilde je hem nog gebruiken?’
‘Het is wel slim om de wc-deur echt goed dicht te doen, anders gaat er misschien een kat met de wc-papierrollen spelen, wordt een zootje.’
‘Moet de bbq niet een beetje bijgevuld worden? Volgens mij is de houtskool bijna weggebrand.’
Oeps. Moeten ze bij mij doen. Moet je horen hoe ik dan reageer. ‘Bemoei je met je eigen zaken. Wie is dit aan het doen? Jij of ik?’ Ik ga er meteen mee stoppen. Meteen. Serieus. Goed voornemen middenin het jaar. Moet kunnen.
Psst
Niet doorvertellen nog. Eerst kijken of het me lukt om me in te houden. Ik wil geen verwachtingen scheppen die ik niet waar kan maken ;-)
Door: Franska
