Franska.nl

‘Heb jij al last van vliegschaamte?’ Het is een vraag die ik sinds een maand of drie regelmatig krijg. Het is maart, maar ik heb nu al zo’n vermoeden dat ‘vliegschaamte’ wel eens hét woord van 2019 kan gaan worden. Ik stel de vraag zelf ook, aan vrienden en kennissen van wie ik weet dat ze net zoveel van (wereld)reizen houden als ik. De toon is iets minder vijandig dan. Het is meer een vertwijfeld informeren: ‘Heb jíj er al last van, en zo ja, hoe deal jíj ermee?’

Ik heb geen auto, geen huisdieren, geen gas, ‘slechts’ één kind en ik eet niet alle dagen vlees, maar m’n reislust maakt van mij een klimaatcrimineel. Het voelt een beetje alsof ik negen van de tien geboden naleef als een non, maar dat het allemaal tenietgedaan wordt doordat ik wel eens jaloers ben op mijn zuster. Hoppatee, daar gaat mijn ticket to heaven. Guilty as hell.

‘Mijn reislust maakt van mij een klimaatcrimineel.’

Vliegen is dé klimaatzondebok van dit moment. En waarschijnlijk terecht, zo kan en wil ik niet ontkennen. Sterker nog, ik zou met liefde meer geld betalen voor een vliegticket – en daardoor zelfs mogelijk een reisje per jaar minder willen maken. Maar dat gaat niet. De eerste luchtvaartmaatschappij die de prijs van z’n vliegtickets verhoogt met een ‘groentax’, zal binnen twee maanden failliet gaan. Het enige wat ik kan doen, is ook dat ene gebod gehoorzamen en niet meer in een vliegtuig stappen. Oftewel, ik moet dát opgeven wat mij de meeste levensvreugde geeft: de wereld ‘ontdekken’ en die ervaringen delen.

‘In Nederland is ook nog zóveel te ontdekken’, hoor ik honkvaste mensen dan zeggen. En ja, ik weet best dat je ook in Nederland, wandelend, op de fiets, of desnoods met de trein een heleboel reiservaringen kunt opdoen. Sterker nog, dat doe ik ook. 

Ik geniet met volle teugen van ‘ons eigen klein kikkerlandje’, zoals m’n aardrijkskundeleraar Nederland vroeger placht te noemen. Maar m’n reislust is grenzeloos. Ik wil uitvliegen, de wereld verkennen, andere culturen leren kennen en verder en vrijer dan met de trein reizen. Liever nooit meer vlees dan nooit meer reizen. Niet om het verre of het vreemde, maar om te ontdekken hoe ik mij daartoe verhoud.

Of ik al last heb van vliegschaamte? Jawel, toch wel een beetje inmiddels, al zegt m’n pessimistische ik dat mijn vlieggedrag nou niet bepaald het verschil zal maken. Ik zeg niet meer vol naïeve blijheid op welke plekken ik al ben geweest. Voordat ik over m’n hobby begin, onderzoek ik eerst of mijn gesprekspartner mijn ‘zonde’ zal begrijpen. Áls ik over m’n reislust praat, probeer ik uit te leggen waarom het mijn allergrootste passie is.

Ondertussen hoop ik dat de prijzen van vliegtickets zullen stijgen, zodat het voor iedere vlieger een weloverwogen keuze zal worden tussen ‘naar het eind van de wereld vliegen’ of de Elfstedentocht fietsen. Wie weet, kies ik ook zelf ooit eens voor het laatste…