Franska.nl

Nog even over goede voornemens

 

Nou, nog één goed voornemen voor 2021 dan. Geen enge filmpjes meer kijken!

Soms komen op internet filmpjes voorbij waarvan ik helemaal in de war kan raken. Die met geweld bijvoorbeeld. Waarom wil een mens zoiets bekijken? Waarom delen mensen filmpjes van gruwelijke of compromitterende dingen? Ik begrijp daar helemaal niets van, en bovendien schopt het elke keer een deuk in mijn vertrouwen in de mensheid.

 

Want waar gaan we dan heen als er méér nodig is voor nog een klein beetje arousal? Doodeng, vind ik dat. En soms vind ik een filmpje ook gewoon naar omdat het me doet denken aan iets wat ik zelf meemaakte.

 

Ik kijk dus ook nooit naar bevallingsfilmpjes. Ik begrijp al niet dat iemand die met me zou willen delen, en ik bedank altijd vriendelijk voor het “inzicht” dat me dan geboden wordt. Ik weet hoe bevallen werkt, en óók wat een vrouw dan doormaakt. En daar wil ik het graag bij laten.

 

Maar zo kan ik dus ook behoorlijk uit het lood raken van een aanrijding in films of televisieseries. Die remgeluiden… die klap… Ik heb dat zelf een keer meegemaakt en voel bijna onmiddellijk weer de pijn en de angst die me daarna overspoelde.   

 

Toch heb ik ook weleens mazzel gehad in het verkeer hoor. Dus daar probeer ik dan altijd maar weer snel aan te denken, en uiteindelijk kom ik na een lange diepe zucht dan meestal wel weer uit bij dat mazzelgevoel ook.  

 

Ik heb namelijk ook een keer een auto gehad die uitviel. En dat is op zich nog niet zo’n ramp, maar het is wel heel vervelend als hij dat dan in de Coentunnel doet! Een spiksplinternieuw exemplaar nog wel! Eentje met een draadje dat in de fabriek niet goed gemonteerd was en dat op het allerlaagste punt van de Coentunnel losschoot. Nou, probeer dan maar eens kalm te blijven!

 

Want wanneer stap je dan uit? Zien je medeweggebruikers wel dat je stilstaat? En hoe krijg je dat dingetje in godsnaam weer naar boven, in je eentje? Want hij was wel klein, maar toch… ik wist heel even niet meer wat ik moest doen, en we leefden toen ook nog in de mobieltjes-loze tijd. HELP!  

 

Maar ik had mazzel. Ik kreeg hem uiteindelijk nog één keer aan de praat, en ben met een slakkengangetje de tunnel uitgesukkeld. Pas buiten ben ik door een bergingsbedrijf van de vluchtstrook gehaald. Pffff… wat een opluchting.

 

En dát gevoel probeer ik dus altijd naar boven te halen als ik akelige verkeersbeelden zie op tv of in films. Het kan heus nog wel goed aflopen, zeg ik dan tegen mezelf.

 

Maar onlangs stuurde iemand mij toch weer een filmpje waarvan ik nog dagenlang heb wakkergelegen.

 

Klik er dan ook niet op! …. Ja, ja, ik weet het.

 

In Brazilië kreeg een meneer autopech op een spoorwegovergang, terwijl hij nét met zijn voorwielen op de rails stond. Brrr… En als je een tweede keer kijkt, denk je meteen: waarom trekt die man die auto nou niet naar áchteren? Waarom gaat hij duwen? Maar ik weet dus uit ervaring dat logisch nadenken niet het eerste is wat je op zo’n moment nog doet.

 

En er was nog meer dat me bezighield! Er springt namelijk iemand uit aan de rechterkant van de auto. En die gaat dus duwen! Dat lukt niet, en je ziet vervolgens de auto meegenomen worden door een enorme trein. Ajajaj.

 

‘De bestuurder kwam er goed vanaf’, verschijnt vervolgens in beeld.

 

Zal best, denk ik dan. Maar ik heb het even opgezocht en in Brazilië rijden ze toch echt rechts!! Pfff, er moet dus een bestuurder aan de linkerkant hebben gezeten, en zoiets laat me dan niet meer los. Stomvervelend zo veel fantasie. Je ziet de duwer nog met zijn handen in het haar staan, maar verder zie je niets meer. En daarvan lopen mij de rillingen dan over de rug.  

 

Wat een watje ben ik, hè? Maar stuur me voortaan toch maar alleen nog filmpjes van puppy’s en zo. 

 

Of beter: Helemaal niks!