Nog even over dat sleutelen
Je spiegelbeeld is een optelsom van kennis, emoties en verwachtingen, had ze ergens gelezen. En ik vind haar intelligent, stabiel en hoopvol, maar toch is zij hartstikke ontevreden over zichzelf.
Wat gaat hier dan mis?
Misschien moeten we als vrouwen eens ophouden met alsmaar willen voldoen aan álle verwachtingen. Aan die van ouders, leraren, partners, artsen, kinderen, vriendinnen, buren, modebladen, werkgevers, én onszelf. Je kunt het niet iedereen naar de zin maken, meisjes!
Dus hou eens op met proberen. Wees eens lief, en leef voor jezelf. In het hier en in het nu!
Het hier en nu schijnt niet te kunnen bestaan zonder verleden en verwachtingen voor de toekomst, zucht zij dan weer. Je verleden – hoe je bent opgegroeid, wat je kansen waren en wat je hebt meegemaakt – maken wie jij nu bent.
Oké, maar dat zegt dan toch niets over je uiterlijk? Hooguit over je onzekerheid, je talenten en hoe je in het leven staat. Maar dat beïnvloed je toch niet door je uiterlijk dan te veranderen? Bovendien geldt dat verleden ook voor mannen, en die zijn vaak veel minder onzeker over hun uiterlijk en/of wie zij zijn. Toch?
Tenminste, dat denk ik als ik mijn man en zijn vrienden met een biertje in de tuin zie hangen. Geen vent die dan steeds even anders gaat zitten om de hangwangen (en -tieten!), flubberbuiken, lelnekken en onderkinnen te verdoezelen. En ik kan natuurlijk niet bij ze naar binnen kijken, maar ze lijken zich ook onderling niet aan elkaar te storen.
En als ze het dan, een tikkie aangeschoten, gaan hebben over ‘mooie vrouwen’, zijn het altijd van die etalagepoppen die zij benoemen. Alles is altijd nep aan die dames. De losse onderdelen, en zelfs het licht bij de foto’s van die onderdelen: het is allemaal nep.
Prima hoor. Maar ik ga mezelf toch ook niet tot stripfiguurtje laten verbouwen als ze zouden smullen van de Donald Duck? En die Minnie Mouse-strikkies tikken dan steeds tegen het plafond van de auto, dat vind ik reuze onhandig tijdens het rijden.
En als de heren kwijlen bij een Kim, Khloé, Kourtney, Kylie en Kendall, dan wens ik ze daar veel plezier mee, maar ik weet tegelijkertijd dat ze ook vaak vinden dat ‘dit soort vrouwen’ dom zijn. En ik ga dan echt niet mijn enorme berg intelligentie laten wegsnijden om te voldoen aan hun wensen. Bekijk het maar!
En trouwens: ik heb laatst een stel studerende (en dus intelligente???) mannen op een feestje horen praten over vrouwen. Iets met emmers en zo. Hoe intelligent wil je het eigenlijk hebben?
Dus: stoppen dames! Aan de wensen van domme mannen kunnen wij nooit voldoen! We moeten alleen nog willen voldoen aan onze eigen wensen. En die dus niet laten bepalen door anderen.
Want als je kleuter een tentje in de huiskamer wil, dan ga je toch ook niet meteen een camping beginnen? Dus wanneer je man valt op wimpers van anderhalve centimeter, dan neem jij geen wimpers van twee centimeter!
En als hij ze toch wil zien, dan plakt hij ze maar achter zijn eigen bril.
O nee, een bril mag komend seizoen ook al niet meer van de ‘uiterlijk-politie’.
Nou ja, dan neemt ie maar lenzen!
Lukt dat, mannen? Met die overhangende oogleden waar vroeger niemand last van had, maar nu ineens iedereen hoofdpijn van krijgt? Want anders kunnen die eraf, hè!
Of anders gewoon stoppen met de hele dag je haar in model willen brengen door je lok strak naar beneden te trekken en het volume daarachter juist weer op te fluffen. Krijg je ook hoofdpijn van!
En trouwens: bij al deze handelingen zie je ook die lellen aan je bovenarm steeds weer zwabberen. Dus dan moeten die er ook nog even af!
Ja, niet die hele armen hoor! Alleen die lellen.
Nee joh, zo veeleisend zijn wij vrouwen nou ook weer niet.
Door: Tineke
Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.
